رواية احببت مجنون

الحلقه الثالثه
تروح رنا على بيتها وتدخل اوضتها من غير ما تكلم حد تنادى عليها ايمان علشان العشا تطلع رنا وتقعد معاهم على السفرة من غير ماتتكلم تقلب الاكل فى طبقها وهى سرحانه بس تاكل معلقتين وتقوم تشيل الاكل مع ايمان
مصطفى : ايه يابنتى من ساعه مخلصوا عشا وانتى سرحانه فى ايه
ايه اللى شغلك كده
رنا :_____
مصطفى : رنا ياحببتى رنا
رنا : _____
ايمان : يارنا رنوش هااا رنوووووووش
رنا : هاه فى حاجه
ايمان : اه فى حاجه فى بقالنا ساعه بنكلمك وانتى ولا انتى هنا سرحانه فى ملكوت تانى
رنا : ابدا بس بفكر فى الكلام اللى قالهولى د.ابراهيم عن الحاله اللى قلتلكم امبارح
مصطفى : قال لك ايه احكيلى ياحببتى
حكت رنا لاخوها ومراته على رامى
مصطفى : لا حوله ولا قوة الا بالله يعنى هو اتجنن بعد ماقتلهم
رنا : انا بصراحه مش مصدقه موضوع القتل ده
ايمان : ليه يا رنا مش بتقولى عمه شافه
رنا : لا عمه بيقول أنه دخل عليه بعد ماقتلهم يعنى كلام عمه هو الدليل الوحيد على القتل
وبعدين عمه رافض انى اى دكتور يعالجه
ده غير انى هو الوصى بما أنه فاقد الاهليه عليه وكل فلوسه وامتلاكه تحت ايد عمه
مصطفى : انتى عايزه توصلى لايه
رنا : ولا حاجه انا عايزه اساعده وبس عشان كده هبدا بكرة مشوار علاجه
ايمان : انا كمان مش مقتنعه بالكلام ده
عمتا ربنا يوفقك وتقدرى ترجعيه بنى ادم جديد
رنا : يارب ياايمان عن اذنكم بقى انا هدخل اذاكر شويه وبعدين انام تصبحوا على خير
دخلت رنا وسابت ايمان ومصطفى قاعدين
مصطفى : هو انتى ليه حلوة اوى الليله ديه
ايمان : ههههه مكنتش اعرف انى الضباط بيعرفوا يقولوا كلام حلو كده عمتا انا طول عمري حلوة بس انت اللى مش واخد بالك
مصطفى : هما العيال ناموا ولا لسه.
ايمان : اه ناموا من بدرى
مصطفى : طب متقولى كده
قام مصطفى وراح شايل ايمان على أيديه
ايمان: انت بتعمل اختك تشوفنا
مصطفى : ماتشوفنا هو احنا بنعمل حاجه عيب انتى مراتى حلالى وبعدين هقلك كلمه سر
دخل مصطفى اوضه نومه وحط ايمان على السرير وطفى النور
خليهم مع بعض شويه ونرجع لرنا في اوضتها
رنا مش عارفه تذاكر وحاسه انى فى حاجه بتحصل لها بس ايه هى مش عارفه حاسه بتعاطف كبير جدا ناحيه رامى فضلت تفكر كتير لحد ماتعبت والنوم غلبها
تانى صحت ايمان فطرت وهى كلها تفاؤل وسعيدة انها هتبدا مشوار جديد خلصت فطار ونزلت تجرى على عربيتها وتجرى بيها على المستشفىفى المستشفى علا بتكشف على المرضى وبتابع حالتهم النفسية والعصبية
تدخل رنا تسلم عليها وتستاذنها وتروح على مكتب د.ابراهيم تخبط وتستأذن انها تدخله
تدخل رنا المكتب وتقعد
د.ابراهيم : صباح الخير يا رنا مستعده
رنا : صباح النور يادكتور طبعا مستعده
د.ابراهيم : اوك ياله أعرفك عليه
قام د.ابراهيم واخد رنا معاه وراحوا على اوضه ٥٠٥ اللى فيها رامى
فتح الباب ودخلوا وقفت رنا شويه لقيت
شاب فى عمر٢٨ ابيض الوجه ازرق العينين شعره بلون البنى البندقى يجلس على كرسى متحرك شاحب الوجه ينظر من الشرفه هزيل الجسم ضعيف البنيان يبدوا عليه اثار الصدمه والضعف والمرض
دخلت رنا ادمعه عينها عندما رأت هذا المنظر
رنا : ياه انا ماكنتش متوقعه أنه هيكون فى الحاله ديه ابدا
د.ابراهيم : هو على الحاله ديه من يوم ما دخل المستشفى
رنا : يعنى ايه مافيش تحسن خالص
د.ابراهيم : للاسف لا انا حاولت معاه بس زى ما انتى شايفه البركه فيكى انتى بقى تعملى اللى ماقدرتش عليه
رنا : ان شاء الله
د. ابراهيم : انا هخرج وهوقف حارس برا اول ماتحبى تخرجى خبطى وهو هيفتحلك
رنا : اوك اتفضل حضرتك
طلع د. ابراهيم وترك رنا لوحدها فى الاوضه وقفت رنا قدام رامى وقعدت على كرسى قدامه
رنا : ازيك يا رامى انا د .رنا انا ان شاء الله هبدا معاك العلاج وان شاء الله تخف وتقوم تقف على رجلك تانى
كانت رنا عماله تتكلم ورامى زى ماهو على وضعه ولا كلام ولا حركه ولا حتى نظرة
رنا : أول حاجه نفتح الستائر علشان نور الشمس يدخل
فتحت رنا الستائر وفعلا الشمس دخلت ضربت الشمس في عين رامى
رنا : ايه رايك مش كده احسن من النهارده هفضل معاك وهنبدا مشوار انا وأنت
عارف انا راجعت ملفك وان شاء الله هتبقى احسن وهتقف على رجلك تانى انا بس نفسى تبقى سامعنى أو على الأقل تحس بيا
بس مش مهم الأهم دلوقتى انك تقوم بالسلامه
فضلت رنا تتكلم مع رامى وهو زى ماهو مفيش تغير