رواية احببت مجنون
الحلقه السابعه عشر
طلبت رنا من منصور انا تقعد معاه شويه بعد مطلع رامى ينام
رنا : انا عايزه اتكلم معاك شويه ياابيه
منصور : خير يارنوش
رنا: خير ياابيه هو الموضوع بخصوص رامى
اولا هو عايز يدخل الجامعة الأمريكية يكمل دراسته هو الموضوع صعب إذا ماكنش شبه مستحيل بس انا عارفه انى حضرتك هتقدر تساعده أنه يكمل بعلاقاتك واتصالات بس فى سريه تامه عشان عمه مايعرفش
منصور : امممممم عشان خاطر عيونك وعيون الأستاذ رامى احاول ان شاء الله وايه تانى
رنا : للاسف رامى مش قادر يفتكر اللى حصل يوم الحادثه عشان كده لازم نساعده
منصور : نساعده ازاى ايدى على كتفك
رنا : رامى لازم يتصدم عشان يفتكر عشان كده احنا هنرتب موضوع كده
منصور : امممممم موضوع ايه
رنا : بص ياابيه انت هتخلى حد من رجلتك يتلتم تمام وانا هاخد رامى باليل ونقعد لوحدنا فى الجنينه وهما يجوا يتهجموا علينا يضربوه بشوش وياخدنونى ويحاولوا يعتدوا عليا بس طبعا مش حقيقى
منصور : لا طبعا انتى اتهبلتى استحاله اعرضك لموقف زى ده الموضوع ده مرفوض تمام
رنا : له بس ياابيه حضرتك هتكون موجود من بعيد وبعدين حضرتك عارف انا بلعب كاراتيه واقدر احمى نفسى كويس ارجوك ياابيه عشان خاطرى
منصور : انا ماقدرش اعرضك للخطر ابدا ده مصطفى اخوكى لوعرف حاجه زى ديه ممكن يقاطعنى العمر كله اسف يارنا لا
رنا : مفيش خطر ولا حاجه ديه تمثيليه الهدف منها صدمه رامى وبس وبعدين مصطفى هيعرف منين ومين اللى هيقله وافق بقى
منصور : انا طبعا انتى عايزانى اخبى حاجه زي ديه عليه
رنا : ماشى قله بس مش دلوقتى أما نخلص عشان خاطرى بقى حضرتك اخطار رجاله تثق فيهم كويس اوك
منصور : ماشى يارنا موافق
رنا : ربنا يخليك ليا يااحلى أبيه منصور فى الدنيا
منصور : اه يابكاشه كلى بعقلى حلاوة
رنا : هههههههه انا هطلع انام شويه ونتقابل على العشا وحضرتك بقى رتب مع رجالتك اوك هنفذ النهارده فى وقت متأخر شويه
منصور : اوك اطلعى ارتاحى شويه
طلعت رنا اوضتها اخدت شاور وصلت ونامت نوم عميق ورامى كمان كان نايم
بعد اذان العشاء طلعت الخادمه تصحى رنا فضلت تخبط بس مفيش رد نزلت وقالت للحاجه طلعتلها هى خبطت شويه وبعدين فتحت ودخلت لقت رنا نايمه زى الملائكه
خديجه : بسم الله ماشاء الله قمر نايم زى الملائكه رنا قومى ياحببتى قومى يابنتى يالا العشاء أذنت قومى ياله عشان تصلى وتتعشى يابا يابتى
رنا : مساء الخير ياماما الحاجه ياه اول مرة انام كده من سنين
خديجه : نوم العوافي يابتى ياله غير خلاجاتك وحصلينى عشان الوكل جاهز
رنا : حاضر ياماما خديجه
قامت رنا دخلت الحمام اتوضت وصلت العشاء وخرجت من اوضتها لقت رامى كمان خارج
رامى : مساء الخير
رنا : مساء النور لسه صاحى
رامى : اه والله الحاجه خبطت على الباب لحد مصحيت وقالتلى انى العشا جاهز ولازم انزل اتعشى
رنا : لا بقى أن شاء الله هو انت مكنتش ناوى تنزل ولا ايه
بان على رنا انها مضايقه من كلامه قرب منها
رامى : انا ماقدرش مشوفكيش
احمر وجهاها خجلا من كلام رامى
رامى : بس انا حاسس انى تقلت عليكوا اوى وبقول كفايه كده
حطت رنا اديها على فم رامى
رنا : اوعى تقول كده تانى انت متعرفش انت بالنسبالنا ايه امممممم وبعدين انت بكرة تتدخل الجامعه وتبقى حاجه كبيرة اوى
رامى : انا يهمنى حاجه واحده
رنا : هى ايه؟
رامى : اعرف انا بالنسبالك انتى ايه
اتكسفت رنا اوى وحطت وشها فى الأرض
رنا : ايه ايه امممممم وبعدين بقى احنا هنقف هنا كتير زمنهم مستنينا تحت
حاولت تمشى بس لقيت ايد مساكها
رامى : بتهربى من سؤالى له
رنا : انا مش بهرب بس هتعرف كل حاجه فى الوقت المناسب
وكفايه انك تعرف دلوقتى انك غالى عندى اوى
سبته ونزلت بس كلامها زى مايكون ريحه شويه ونزل وراها
قعدوا كلهم على العشا واتكلموا واتسامروا وضحكوا وبعد كام ساعه تقريبا. استاذنت خديجه تتطلع تنام ووراها منصور اللى عمل نفسه طالع واستخبى فى الجنينه ورجالته معاه
منصور : فاهمين هتعملوا ايه ولا لا اوعوا حد فيكوا يمس شعره منها هدفنه مكانه هنا
جمال وكان متلتم : متقلقش ياباشا كل شئ معمول حسابه كويس ومحدش فينا هيمس شعره منها ديه مجرد تمثيليه
منصور : ماشى يا رجاله ربنا معانا
فى الجنينه قاعده رنا ورامى بس بيضحكوا وفجأة يجوا ٣رجاله متلتمين من وراهم يمسكوا رنا ويحاولوا يخطفوها يعافر معاهم رامى يضربوه يحاول تانى مع صرخات رنا للاستنجاد بيه من الرجاله ودموعها اللى نزله خلاص رامى فقد السيطرة وبقى يضرب الرجاله بدون وعى بس اللى كان قدامه موقف تانى خيالات من الماضى أبوه امه ضرب نار واحد بيضرب ويجرى دم صراخ موت ظلام وقع رامى مغمى عليه فاقد وعيه جسمه متلج تجرى رنا وتصرخ
رنا : رامى لا فوق عشان خاطرى متسبنيش ياابيه الحقنى
يجى منصور جرى يشيل رامى هو جمال ويطلعه على الاوضه
ووراهم رنا ودموعها مغرقه وشها والخوف والرعب باين عليها
منصور : ايه اللى حصل يارنا انا مش فاهم حاجه
رنا : وهى بتحاول تستجمع قواها ده رد فعل طبيعى بس انا مكنتش متوقعه كده واضح انى الحادثه مؤلمه اوى واللى حصل فكره بحاجه وجعته اوى
منصور :وهيفوق أمته ؟
رنا : ده بقى فى علم الغيب هو دلوقتى تقريبا فى غيوبه عقله الباطن رفض يصدق اللى شافه عشان كده انهار وانسحب لمكان تانى ممكن يفوق دلوقتى ممكن كمان شويه كمان يوم اسبوع شهر سنه مش عارفه روح ريح شويه وانا هفضل جمبه لواحتجت حاجه هنادى عليك
منصور : ماشى ياحببتى خلى بالك من نفسك
رنا : ربنا معايا متقلقش تصبح على خير
خرج منصور وفضلت رنا جمب رامى كل شويه تتطمن عليه وهو زى ماهو فات يوم واتنين وتالته واربعه ومفيش فايده ورنا زى ماهى مبتتحرك من جمبه بتنام جمبه على الكراسي
فات يومين كمان وفى اليوم السابع خبط منصور ودخل
منصور : ايه الاخبار طمنينى
رنا : مفيش جديد زى ماهو من وقت لتانى بينتفد ويعرق جامد غير كده مفيش
منصور : احنا لازم ننقله مستشفى. مينفعش كده
رنا : لا ياابيه ابوس ايدك انت كده بترجعنا لنقطه الصفر تانى
رامى لو راح مستشفى ومافقش انا كده فشلت فى علاجه قدامك يومين لو مفقش فيهم انا هنقله مستشفى
قالها كده وسأبها ومشى وهى دموعها منشفتش مسكت ايد رامى وفضلت تعيط بحرقه وانهارت
رنا : ارجوك ترجعلى تانى انا مصدقت لقيت انت كل حاجه فى حياتى انت بالنسبالي كل حاجه انت نورت حياتى خليت قلبى يدق لأول مرة مش بعد كله ده تسبنى وتمشى تانى عشان خاطرى فوق فتح عينك وانا اعملك كل اللى نفسك فيه مش عايزة اعرف ايه اللى حصل فى الحادثه مش مهم تثبت برائتك مادام انا مصدقاك مش مهم اى حاجه انا عايزاك انت وبس اه اه اه انت حبيبى ايوه حبيبى وعمرى اللى جايه كله انت نور عينى من جوه انا بحبك اوى والله العظيم بحبك مقدرتش اولها لما سالتنى بس قلتها اهو فوق وودعدك انى احنا نروح اى مكان بعيد نعيش لوحدنا محدش معانا انا وانت وبس وفضلت تعيط جامد اوى وتبوس فى أيده وفجاه لقت أيده بتتحرك فرحت لقت رامى بيفتح عينه واحده واحده ويفوق شويه بشويه مسحت وشها بكم التيشيرت بتاعها
رامى : يعنى لازم تتخطفى عشان تقوليلى بحبك انا كمان بحبك وبموت فيكى كمان
اترمى رنا على صدر رامى
رنا : يبقى نفضل مع بعض علطول مش مهم اى حاجه تانيه
رامى : انا افتكرت كل حاجه وهحكيلك انتى ومنصور كل حاجه دلوقتى
رنا : انا مش عايزة اعرف انسى الماضى وخلينا فى مستقبلنا وبس
رامى : ازاى مينفعش افضل طول عمرى فى نظر الناس قاتل ابويا وامى لازم اثبت برائتى الاول وارفع راسى نادى على منصور وانا هحكيلكم على كل حاجه بالتفصيل بس ممكن تخليهم يعملولى فنجان قهوه
رنا : قهوه لازم تتغذى كويس انا هنزل اجباك اكل وبعدين نتكلم براحتنا اليوم كله معاك
جريت رنا على اوضه منصور وبلغته انى رامى فاق وعايزة وهى هتنزل تحضرله الاكل
نزلت رنا المطبخ وكان أول مرة فى حياتها تدخل مطبخ القصر جابت صنيه كبيرة وبدأت تحط الاكل بط وفراخ وحمام ولحمه وشوربه وخضار عيش رز معمره عصير اى اكل حلو يقابلها والخادمين مندهشين من منظر الاكل على الصينيه شالت الصنيه اللى كانت تقيله اوى معرفتش تشلها لوحدها طلبت الخادمه انها تشلها عنها وطلعت وراها ودخلت الاوضه وحطتها قدام رامى وطلبت من الخادمه انها تعملهم قهوة وجبها بعد نص ساعه
رامى : ايه يارنا الاكل ده كله ده كتير اوى انا مش هقدر اكل كل ده
رنا : لا هتاكله كله لازم تاكل وتتغذى كويس وتعوض اللى فاتك
منصور : وانتى كمان ياست الدكتورة مكلتيش من اسبوع حاجه كلى معاه وافتحى نفسه
فعلا بدأوا يأكلوا الاتنين وكانت نفسهم مفتوحه اوى اوى واكل كتير وكان بياكلوا بعض هما الاتنين وخلصوا وتقريبا مسحوا الاكل اللى على الصينيه كله قاموا غسلوا اديهم وقعدوا فى الفرنده عشان رامى يحكى اللى حصل يوم الحادثه
طلبت رنا من منصور انا تقعد معاه شويه بعد مطلع رامى ينام
رنا : انا عايزه اتكلم معاك شويه ياابيه
منصور : خير يارنوش
رنا: خير ياابيه هو الموضوع بخصوص رامى
اولا هو عايز يدخل الجامعة الأمريكية يكمل دراسته هو الموضوع صعب إذا ماكنش شبه مستحيل بس انا عارفه انى حضرتك هتقدر تساعده أنه يكمل بعلاقاتك واتصالات بس فى سريه تامه عشان عمه مايعرفش
منصور : امممممم عشان خاطر عيونك وعيون الأستاذ رامى احاول ان شاء الله وايه تانى
رنا : للاسف رامى مش قادر يفتكر اللى حصل يوم الحادثه عشان كده لازم نساعده
منصور : نساعده ازاى ايدى على كتفك
رنا : رامى لازم يتصدم عشان يفتكر عشان كده احنا هنرتب موضوع كده
منصور : امممممم موضوع ايه
رنا : بص ياابيه انت هتخلى حد من رجلتك يتلتم تمام وانا هاخد رامى باليل ونقعد لوحدنا فى الجنينه وهما يجوا يتهجموا علينا يضربوه بشوش وياخدنونى ويحاولوا يعتدوا عليا بس طبعا مش حقيقى
منصور : لا طبعا انتى اتهبلتى استحاله اعرضك لموقف زى ده الموضوع ده مرفوض تمام
رنا : له بس ياابيه حضرتك هتكون موجود من بعيد وبعدين حضرتك عارف انا بلعب كاراتيه واقدر احمى نفسى كويس ارجوك ياابيه عشان خاطرى
منصور : انا ماقدرش اعرضك للخطر ابدا ده مصطفى اخوكى لوعرف حاجه زى ديه ممكن يقاطعنى العمر كله اسف يارنا لا
رنا : مفيش خطر ولا حاجه ديه تمثيليه الهدف منها صدمه رامى وبس وبعدين مصطفى هيعرف منين ومين اللى هيقله وافق بقى
منصور : انا طبعا انتى عايزانى اخبى حاجه زي ديه عليه
رنا : ماشى قله بس مش دلوقتى أما نخلص عشان خاطرى بقى حضرتك اخطار رجاله تثق فيهم كويس اوك
منصور : ماشى يارنا موافق
رنا : ربنا يخليك ليا يااحلى أبيه منصور فى الدنيا
منصور : اه يابكاشه كلى بعقلى حلاوة
رنا : هههههههه انا هطلع انام شويه ونتقابل على العشا وحضرتك بقى رتب مع رجالتك اوك هنفذ النهارده فى وقت متأخر شويه
منصور : اوك اطلعى ارتاحى شويه
طلعت رنا اوضتها اخدت شاور وصلت ونامت نوم عميق ورامى كمان كان نايم
بعد اذان العشاء طلعت الخادمه تصحى رنا فضلت تخبط بس مفيش رد نزلت وقالت للحاجه طلعتلها هى خبطت شويه وبعدين فتحت ودخلت لقت رنا نايمه زى الملائكه
خديجه : بسم الله ماشاء الله قمر نايم زى الملائكه رنا قومى ياحببتى قومى يابنتى يالا العشاء أذنت قومى ياله عشان تصلى وتتعشى يابا يابتى
رنا : مساء الخير ياماما الحاجه ياه اول مرة انام كده من سنين
خديجه : نوم العوافي يابتى ياله غير خلاجاتك وحصلينى عشان الوكل جاهز
رنا : حاضر ياماما خديجه
قامت رنا دخلت الحمام اتوضت وصلت العشاء وخرجت من اوضتها لقت رامى كمان خارج
رامى : مساء الخير
رنا : مساء النور لسه صاحى
رامى : اه والله الحاجه خبطت على الباب لحد مصحيت وقالتلى انى العشا جاهز ولازم انزل اتعشى
رنا : لا بقى أن شاء الله هو انت مكنتش ناوى تنزل ولا ايه
بان على رنا انها مضايقه من كلامه قرب منها
رامى : انا ماقدرش مشوفكيش
احمر وجهاها خجلا من كلام رامى
رامى : بس انا حاسس انى تقلت عليكوا اوى وبقول كفايه كده
حطت رنا اديها على فم رامى
رنا : اوعى تقول كده تانى انت متعرفش انت بالنسبالنا ايه امممممم وبعدين انت بكرة تتدخل الجامعه وتبقى حاجه كبيرة اوى
رامى : انا يهمنى حاجه واحده
رنا : هى ايه؟
رامى : اعرف انا بالنسبالك انتى ايه
اتكسفت رنا اوى وحطت وشها فى الأرض
رنا : ايه ايه امممممم وبعدين بقى احنا هنقف هنا كتير زمنهم مستنينا تحت
حاولت تمشى بس لقيت ايد مساكها
رامى : بتهربى من سؤالى له
رنا : انا مش بهرب بس هتعرف كل حاجه فى الوقت المناسب
وكفايه انك تعرف دلوقتى انك غالى عندى اوى
سبته ونزلت بس كلامها زى مايكون ريحه شويه ونزل وراها
قعدوا كلهم على العشا واتكلموا واتسامروا وضحكوا وبعد كام ساعه تقريبا. استاذنت خديجه تتطلع تنام ووراها منصور اللى عمل نفسه طالع واستخبى فى الجنينه ورجالته معاه
منصور : فاهمين هتعملوا ايه ولا لا اوعوا حد فيكوا يمس شعره منها هدفنه مكانه هنا
جمال وكان متلتم : متقلقش ياباشا كل شئ معمول حسابه كويس ومحدش فينا هيمس شعره منها ديه مجرد تمثيليه
منصور : ماشى يا رجاله ربنا معانا
فى الجنينه قاعده رنا ورامى بس بيضحكوا وفجأة يجوا ٣رجاله متلتمين من وراهم يمسكوا رنا ويحاولوا يخطفوها يعافر معاهم رامى يضربوه يحاول تانى مع صرخات رنا للاستنجاد بيه من الرجاله ودموعها اللى نزله خلاص رامى فقد السيطرة وبقى يضرب الرجاله بدون وعى بس اللى كان قدامه موقف تانى خيالات من الماضى أبوه امه ضرب نار واحد بيضرب ويجرى دم صراخ موت ظلام وقع رامى مغمى عليه فاقد وعيه جسمه متلج تجرى رنا وتصرخ
رنا : رامى لا فوق عشان خاطرى متسبنيش ياابيه الحقنى
يجى منصور جرى يشيل رامى هو جمال ويطلعه على الاوضه
ووراهم رنا ودموعها مغرقه وشها والخوف والرعب باين عليها
منصور : ايه اللى حصل يارنا انا مش فاهم حاجه
رنا : وهى بتحاول تستجمع قواها ده رد فعل طبيعى بس انا مكنتش متوقعه كده واضح انى الحادثه مؤلمه اوى واللى حصل فكره بحاجه وجعته اوى
منصور :وهيفوق أمته ؟
رنا : ده بقى فى علم الغيب هو دلوقتى تقريبا فى غيوبه عقله الباطن رفض يصدق اللى شافه عشان كده انهار وانسحب لمكان تانى ممكن يفوق دلوقتى ممكن كمان شويه كمان يوم اسبوع شهر سنه مش عارفه روح ريح شويه وانا هفضل جمبه لواحتجت حاجه هنادى عليك
منصور : ماشى ياحببتى خلى بالك من نفسك
رنا : ربنا معايا متقلقش تصبح على خير
خرج منصور وفضلت رنا جمب رامى كل شويه تتطمن عليه وهو زى ماهو فات يوم واتنين وتالته واربعه ومفيش فايده ورنا زى ماهى مبتتحرك من جمبه بتنام جمبه على الكراسي
فات يومين كمان وفى اليوم السابع خبط منصور ودخل
منصور : ايه الاخبار طمنينى
رنا : مفيش جديد زى ماهو من وقت لتانى بينتفد ويعرق جامد غير كده مفيش
منصور : احنا لازم ننقله مستشفى. مينفعش كده
رنا : لا ياابيه ابوس ايدك انت كده بترجعنا لنقطه الصفر تانى
رامى لو راح مستشفى ومافقش انا كده فشلت فى علاجه قدامك يومين لو مفقش فيهم انا هنقله مستشفى
قالها كده وسأبها ومشى وهى دموعها منشفتش مسكت ايد رامى وفضلت تعيط بحرقه وانهارت
رنا : ارجوك ترجعلى تانى انا مصدقت لقيت انت كل حاجه فى حياتى انت بالنسبالي كل حاجه انت نورت حياتى خليت قلبى يدق لأول مرة مش بعد كله ده تسبنى وتمشى تانى عشان خاطرى فوق فتح عينك وانا اعملك كل اللى نفسك فيه مش عايزة اعرف ايه اللى حصل فى الحادثه مش مهم تثبت برائتك مادام انا مصدقاك مش مهم اى حاجه انا عايزاك انت وبس اه اه اه انت حبيبى ايوه حبيبى وعمرى اللى جايه كله انت نور عينى من جوه انا بحبك اوى والله العظيم بحبك مقدرتش اولها لما سالتنى بس قلتها اهو فوق وودعدك انى احنا نروح اى مكان بعيد نعيش لوحدنا محدش معانا انا وانت وبس وفضلت تعيط جامد اوى وتبوس فى أيده وفجاه لقت أيده بتتحرك فرحت لقت رامى بيفتح عينه واحده واحده ويفوق شويه بشويه مسحت وشها بكم التيشيرت بتاعها
رامى : يعنى لازم تتخطفى عشان تقوليلى بحبك انا كمان بحبك وبموت فيكى كمان
اترمى رنا على صدر رامى
رنا : يبقى نفضل مع بعض علطول مش مهم اى حاجه تانيه
رامى : انا افتكرت كل حاجه وهحكيلك انتى ومنصور كل حاجه دلوقتى
رنا : انا مش عايزة اعرف انسى الماضى وخلينا فى مستقبلنا وبس
رامى : ازاى مينفعش افضل طول عمرى فى نظر الناس قاتل ابويا وامى لازم اثبت برائتى الاول وارفع راسى نادى على منصور وانا هحكيلكم على كل حاجه بالتفصيل بس ممكن تخليهم يعملولى فنجان قهوه
رنا : قهوه لازم تتغذى كويس انا هنزل اجباك اكل وبعدين نتكلم براحتنا اليوم كله معاك
جريت رنا على اوضه منصور وبلغته انى رامى فاق وعايزة وهى هتنزل تحضرله الاكل
نزلت رنا المطبخ وكان أول مرة فى حياتها تدخل مطبخ القصر جابت صنيه كبيرة وبدأت تحط الاكل بط وفراخ وحمام ولحمه وشوربه وخضار عيش رز معمره عصير اى اكل حلو يقابلها والخادمين مندهشين من منظر الاكل على الصينيه شالت الصنيه اللى كانت تقيله اوى معرفتش تشلها لوحدها طلبت الخادمه انها تشلها عنها وطلعت وراها ودخلت الاوضه وحطتها قدام رامى وطلبت من الخادمه انها تعملهم قهوة وجبها بعد نص ساعه
رامى : ايه يارنا الاكل ده كله ده كتير اوى انا مش هقدر اكل كل ده
رنا : لا هتاكله كله لازم تاكل وتتغذى كويس وتعوض اللى فاتك
منصور : وانتى كمان ياست الدكتورة مكلتيش من اسبوع حاجه كلى معاه وافتحى نفسه
فعلا بدأوا يأكلوا الاتنين وكانت نفسهم مفتوحه اوى اوى واكل كتير وكان بياكلوا بعض هما الاتنين وخلصوا وتقريبا مسحوا الاكل اللى على الصينيه كله قاموا غسلوا اديهم وقعدوا فى الفرنده عشان رامى يحكى اللى حصل يوم الحادثه