روايه أباطرة العشق |نرمين جمال

﴿بسم الله الرحمن الرحيم﴾
البارت الثامن والعشرين من روايه أباطرة العشق##
فاهر ومتيم رجعوا القصر والكل ارتاح أن متيم رجع تانى ومتيم طلع اقعد مع نواره شويه ونزل اقعد مع الباقى تحت ويارا جاءت اقعدت جنب يامن وكان شكلها متغير
يامن همسلها:مالك
يارا بنفس الهمس:مليش
يامن:شوفتك والدتك
يارا:اها واقعدت معاها شويه وجيت
يامن:امال مالك
يارا:زعلانه عشان سبتها وجيت
يامن: يبقا روحيلها فى اى وقت عادى وهى تجيلك هنا
يارا:بحد
يامن:اها بجد
يارا:شكرا
يامن:العفو مفيش شكر بينا احنا واحد مفهوم
يارا:مفهوم
عبدالرحمن:معلش يا عصافير الحب كل اللى قاعد مركز معاكم
يارا+يامن:ها
متيم بمرح:جده عنده حق الكل اللى قاعد مركز معاكم واولهم انا
يامن:بس يا رخم
عبدالرحمن:متيم
متيم:نعم جدو
عبد الرحمن:هات اللى قولتلك عليه
متيم:حاضر
متيم طلع تذاكر من جيبه
مصعب:اى دول
عبد الرحمن:دى تذاكر شهر عسل ليكم
مصعب: بس انا مش موافق انا عندى شغل
عبدالرحمن:الشغل ممكن يتجلى وبعدين ده اسبوع خده راحه ليك
مصعب:بس
فاهر قطعه: جدو معه حق استعدوا بكره هتسافروا
متيم:متقدروش تتكلموا محدش يقدر يرد على فاهر البديرى
مصعب:للأسف معاك حق
:فاهر بيه فى حاجه عشانك
عبدالرحمن بص لمتيم ومتيم بصله بمعنى ايوى هى دى الصور
فاهر:اى ده
الحراس:واحد جه وادنى ده وطلب مني ادهولك
فاهر: طيب هات
فاهر خد منه الظرف وفتحه وكان فيه صور فاهر بص لصور كتير وبعدين رمى الصور على التربيزه قدام الكل وكل واحد مسك صورة كانت صور الياس ولامار مع بعض واللى يشوف الصور هيفهم أن فى علاقه بين الياس ولامار
فاهر:اى ده
الياس مسك الصورة بعصبية:اى الصور دى
يامن:مين دى
مصعب:هى الصور دى حقيقية
فاهر:رد مين دى والصور دى حقيقية ولا لا
الياس:دى طالبه عندى اسمها لامار حمدى والصور اها حقيقية
يامن:نعم ازاى
مصعب:يعنى فى علاقه بينك وبينها
الياس:لا طبعا الصور دى اتاخدت فى اوضاع غلط اصلا واللى خدها عايز يثبت أن فيه علاقه بينا
يامن: ازاى الصور دى اتخدت ولي كنتوا واقفين كده وكنتوا فين اصلا كده
عبدالرحمن: كفايه كلام مصعب يامن يالا روحوا اجهزوا عشان السفر فاهر خليك مع الياس وحلوا الموضوع ده قبل ما يوصل للصحافة مش ناقصين مشاكل
فاهر:طيب تعال معايا يا الياس
فاهر خد الياس ودخلوا المكتب ويامن خد يارا وطلعوا جناحهم ومصعب خد سما وطلعوا جناحهم
وشيماء طلعت ترتاح شويه
عبدالرحمن:تعال معايا يا متيم
متيم:حاضر جدو
******
فى مكتب فاهر
الياس اقعد وفاهر اقعد قدامه
فاهر:اى الحكايه ومين اللى عمل كده انت شاكك فى حد
الياس:لا
فاهر: فى اى علاقه بينك وبين البنت دى
الياس:لا
فاهر: متاكد
الياس:ايوى
فاهر: خلاص انا هبعت حد يلخص عليها عشان نرتاح مش ناقصين مشاكل
الياس بصدمه وفزع:لي تقتلها
فاهر:اهدا انت بتحبها صح
الياس:لا
فاهر:الياس انت بتحبها وبتحاول تكدب نفسك صح
الياس:اها واى الغلط أن احبها
فاهر:انا مقولتش فى غلط انا عايز اعرف انت بتكدب نفسك لي بقا
الياس:عشان خايف لتكون مش بتحبنى
فاهر:اممم طيب سبلى انا الحكايه دى وعلفكره اللى بعت الصور دى هنا اكيد بعتها لاهل لامار
إلياس:انا لازم اروح افهم أهلها
فاهر: خليك انت وانا هدبر كل حاجه
الياس:ازاى
فاهر: سبها عليا المهم انت اطلع ارتاح شكلك تعبان وانا هحل كل حاجه
الياس: اجى معاك طيب
فاهر:لا خليك انت انا هتصرف اطلع انت ارتاح
الياس:طيب خلى بالك من نفسك
فاهر: أنشأ الله
الياس: تصبح على خير
فاهر:وانت من أهله
********
فى اوضه عبدالرحمن
عبد الرحمن دخل ومتيم دخل ورائه وسك الباب
عبدالرحمن اقعد ومتيم اقعد قصده
متيم:كل حاجه تمت زى منا عاوز
متيم:برافو عليك يا جدو عرفت تخليهم كلهم يحبوا
عبد الرحمن:الافضل ليك انت اللى نفذت كل حاجه
متيم:بس كانت صعبه شويه
عبدالرحمن:فعلا كان صعب انك تحت منوم لمصعب فى العصير ليه هو وسما عشان لما يقوم يلاقيها جنبه وبكده لازم يتجوزها
متيم: يامن ده اللى جتله من باب السماء من غير منشتغل على حاجه
عبدالرحمن:فعلا وفاهر ده اللى خد منا تفكير كبير
متيم:فعلا كان صعب جدا انا مش عارف انا ازاى اقنعت فاهر بعمليه زرع شعر دى
عبدالرحمن:انت اقنعتو ازاى انا لحد دلوقتي مش عارف
متيم:هقولك انا رحتلوا المكتب واقعدت اتكلم معه فى الشغل وبعدين لفت عليه حوار قولتله ده واحد صحبى مسافر يعمل عمليه زرع شعر فى لندن دى احسن مكان فى العالم والنتائج سريعه كمان وهو الحمدلله اقتنع
عبدالرحمن:كانت فكره حلوه انك تخلى الممرض يتهجم على شيماء ويقول فاهر اللى بعته
متيم:انا عملتها عشان فاهر يغير على شيماء جامد ويعترف بحبه بقا ويريحنا بس انا معرفش هو قالها ولا لا
عبدالرحمن:من الواضح لا المهم خلينا نشوف اى اللى هيحصل دلوقتي فى حكايه الياس
متيم:افكارك حلوه اوى يا جدو
عبدالرحمن:منا لو مدخلتش مكنش ولا واحد منهم خد خطوه
متيم:معاك حق
عبدالرحمن:عبقالك انت كمان لما تريح قلبي
متيم: لسه بدرى عليا
عبدالرحمن: بكره تشوف انا هدبرلك واحده
متيم:لا ابوس ايدك اعفينى انا من أفكارك دى
عبدالرحمن:هههههههه
متيم لسه هيتكلم فونه رن وكانت ايلاف متيم كان فرحان انها اخيرا اتصلت بيه كان محتاج يتكلم معاها اوى
عبدالرحمن لاحظ أن متيم بيبص فى الفون ومبسوط
متيم:عن اذنك يا جدو
عبدالرحمن:رايح فين
متيم: هرد على الفون ده واجى حالا
عبدالرحمن:ماشى
متيم طلع يرد بره
متيم:الو
ايلاف ببكاء:الحقنى
متيم قلبه وقع:فى اى انتى فين
ايلاف:فى البيت
متيم:طيب انا جاى حالا
وقفل معه وطلع يجرى على عربيته
*******
فى جناح فاهر
فاهر دخل ملاقش شيماء فى الجناح دور عليها ملقهاش لسه هيطلع لمحها واقفه بره بتبص للقمر راحلها
فاهر:بتعملى اى هنا
شيماء:بشم هوا
فاهر:طيب ادخلى الجو برد
شيماء:طيب وسابته ودخلت وهو دخل ورائها
فاهر:غريبه اول مره تسمعى الكلام من غير متعندى على اى حاجه
شيماء:مش هيكون لي فايده اللى انا بعمله عشان فى الاخر هضرب منك وخلاص
فاهر:وانتى واثقه انى هضربك
شيماء:منا متعوده منك على ده
فاهر:فى اى متتكلمى معايا عدل
شيماء بعصبية اول مره فاهر يشوفها: عايزانى اتكلم ازاى يا اخى حرام عليك انا عملت اى لكل ده لي بتعمل فيا كده لي ها لي اغتصبتنى وضربتنى واجوزتنى غصب عني وفضلت ساكته ضربتنى قدام اخواتك وسكت حلقتلى شعرى وسكت حرقتلى رجلى فاضل اى تانى معملتوش انا اكتفيت منك ومن تصرفاتك ولما كنا في لندن عملتلى عمليه وانا زى الهبله صدقت وقولت ده اتغير معايا وبعدها علطول هنتنى فاضل اى ها ولما قولتلى هبعتلك ممرضه تساعدك رايح تبعتلى ممرض يكون عايز يلمسنى انت اى يااخى إنسان من غير قلب وعقل انت واحد متخلف اصلا انا بكرهك بكرهك
فاهر سامع كلامه ومصدوم وبالذات من حكايه الممرض دى : بس انا
ولسه هيكمل كلامه شيماء صرخت فى وشه:انا بكرهك
محدش اتجرا وكلم فاهر كده هو كان ناوى يتكلم معها براحه ويفهمها بس هى صرخت فيه رفع أيده وضربها كف وقعها على الأرض وقرب منها ومسكها من وشها
فاهر بنظارات مخيفه:غلطاتك كل يوم تزيد عن اللى قبله وانا مغتصبتكيش ولا حاجه مش فاهر البديرى اللى يغتصب واحده مش حلال لي
كلام فاهر نزل على شيماء صدمه كبيره يعنى فاهر ضحك عليها ضحك عليها
فاهر:انا خارج ربع ساعة واجى ارجع الاقيكى جاهزه انهارده ليله فرحنا يا قطه مفهوم والا اقسم بالله هخلص عليك سلام
وسابها ومشى وهى اقعدت مكانها تبكى مش عارفه تعمل اى
*********
فى جناح يارا ويامن
يارا قاعده سرحانه ويامن قام اقعد جنبها
يامن:انتى كويسه
يارا:اها متقلقش عليا
يامن: امال مالك
يارا:مفيش والله
يامن:طيب
واقعد يبصلها شويه
يامن:جاهزه للسفر
يارا:اها دى اول مره اسافر فيها اصلا
يامن:اوعدك أنها مش هتكون الاخيره
يارا:انت لي بتعمل كل ده
يامن:عشان بحبك مثلا
يارا: بتحبنى بجد
يامن:لا بهزار اكيد بجد وممكن تطبتلى كلام عشان انا عايز انام فى حضن مراتى حبيبتي
يارا بصتلها كتير وهو مسك أيدها وقومها معاها و………..
*************
فى فيلا رحيم
رحيم دخل لاقى نرمين قاعده وسرحانه وباين عليها التعب اوى
رحيم:انتى كويسه
نرمين بتعب:اها متقلقش
رحيم اقعد جنبها ومسك ايدها:مالك يا قلب رحيم اجبلك دكتور
نرمين:انا كويسه والله متقلقش عليا
رحيم:هعمل نفسى مصدق بس لو حسيتى باى حاجه اقوليلى بسرعه
نرمين:حاضر
رحيم: يالا نامى بقا وانا فى الاوضه اللى جنبك بشتغل
نرمين:طيب
رحيم سابها وقام يشتغل وهى نامت وعدا ربع ساعة وحست بحد بيحط ايده عليها هى تحسب رحيم وبعدين الايد بدأت تتحرك على جسمها بطريقه غريبه جدا
نرمين خافت عشان رحيم عمره محرك أيده بالطريقة دى قامت ولفت لاقت سيف قاعد قدامها
نرمين بصراخ:احمد لا رحيم رحيم
وفضلت تصرخ وتغمض عيونها عشان تقنع نفسها انها بتحلم
رحيم دخل بسرعه لاقها قاعده بتصرخ جرى عليها وحضنها
رحيم:مالك يا قلبى بس منا لسه سايبك كويسه من شويه مالك
نرمين بترتعش:احمد احمد
رحيم:احمد مين ؟؟؟؟؟
نرمين:سيف ابن عمتك كان هنا وحاول يلمسنى
رحيم بصدمه:اى
نرمين: والله العظيم مبا اكدب
رحيم خليكى هنا وانا جاى حالا
نرمين مسكت فيه:لا متسبنيش لوحدى
رحيم:مش هتاخر هاجى حالا متقلقيش
نرمين:طيب
رحيم سابها ونزل تحت لاقى سلوى ونوران وسيف قاعدين بيتفرجوا على التلفزيون والصوت عالى جدا
رحيم:مساء الخير
الجميع: مساء النور
رحيم:انتو متجمعين من أمتا
سلوى:من ساعه تقريبا اقعد معانا
سيف:انا بقالى ساعه بحاول اقوم مش قادر هموت من الضحك
نوران مش كانت فكرت اننا نقعد نتفرج على فيلم كوميدي
رحيم: طيب عن اذنكم تصبحوا على خير
سلوى:وانت من أهله
رحيم مشى
سلوى:دى البدايه بس لسه الباقى
نوران:انتو ناوين تجننونها ولا اى
سيف:بالظبط كده بس دى غريبه اوى اول ملمستها فضلت تصرخ وتقول احمد احمد مين ده
سلوى:اتلاقيه عشقها
نوران: اكيد
فى الاعلى
رحيم دخل لاقى نرمين قاعده وشكلها تعبان اوى حط أيده على رأسها لقها سخنه اوى
رحيم:حبيبى انتى بتهلوسى بسبب السخنيه اللى عندك مش اكتر
نرمين: والله ما بكدب عليك
رحيم:انتى تعبانه أنهارده وجسمك سخن وده خلاكى تهلوسى والخوف اللى عندك اوهملك حاجات كتير وهى مش حقيقية يعنى اللى انتى شوفتيه اكيد حلم من التعب مش اكتر يالا يا حبيبي ارتاحى وبكره اخدك المستشفى
نرمين مسكت فيه:انت هتمشى
رحيم:لا هفضل هنا متخافيش مش هسيبك
نرمين حطت راسها على كتف رحيم ونامت بسرعه من التعب ورحيم اقعد يفكر في اللى حصل لحد متعب من التفكير ونام
*********
فى منزل لامار قبل ساعه
لامار قاعده مع والدها والدتها بيتكلموا الباب خبط
لامار:هقوم اشوف مين
حمدى:خليكى انتى انا هقوم
حمدى قام فتح ودخل وهو ماسك صور فى أيده ورمها على لامار وضربها كف
حمدى بعصبية:انا فعلا غلط غلطه عمرى فى تربيتك لي الفضايح عملت اى لكى عشان تفضحينى كده ها ردى عليا عملتلك كل اللى نفسك فيه ده جزاتى كده تجزينى
سعاد:بس اهدا يا حمدى احنا اكيد فاهمين غلط
حمدى:غلط اى والصور دى بكره الإعلام كله هيعرف وتنفضح
لامار قاعده مكانها وبتبكى عشان الأوضاع حقيقية فعلا وبتفكر معقوله الياس صورها كده طيب لي يعمل كده هيستفاد اى لا لا مش ممكن يكون الياس هو مستحيل يعمل كده
الباب خبط تانى
سعاد:انا هروح اشوف مين
سعاد قامت فتحت ورجعت وفاهر دخل ورائها
فاهر:مساء الخير يا استاذ حمدى
حمدى:فاهر البديرى اهلا بيك اتفضل جاى تدارى على اخوك
فاهر:لا طبعا أنا جاى افهمك اى إللى حصل
حمدى:اى اللى حصل
فاهر مسك صوره الياس كان بيلبس لامار جاكيته
فاهر:الصورة دى لما فى واحد حاول أنه يعتدائى على الانسه لامار بس من حظها الحلو أن الياس كان قريب منها ولحقها وانقذها
حمدى وسعاد بيسمعوا الكلام ومصدومين معقوله لامار متقولهمش حاجه زى دى
فاهر: الانسه لامار مرضتش تقولكم حاجه عشان ميحصلكمش مشاكل والصور الباقى كانت فى الحلفه امبارح واتاخدت لما كانوا واقفين مع بعض يعنى اللى خدها عايز يثبت أن فى علاقه بين الياس ولامار
حمدى:هنعمل اى دلوقتي اكيد الصحافه بكره هتعرف كل حاجه ومش هتسبنا فى حالنا
فاهر:فعلا وانا عندى حل لده
حمدى:اى هو
فاهر:ممكن الاول اتكلم مع الانسه لامار لوحدنا شويه
حمدى:اها طبعا يالا يا سعاد
حمدى خد سعاد وطلع
فاهر:بتحبيه
لامار بصدمه من كلامه:ها
فاهر:بقولك بتحبى فاهر اها ولا لا ومتكدبيش عليا
لامار بخجل:ايوى
فاهر:خلاص محلوله
لامار:ازاى
فاهر:خطوبتك انتى واليأس
لامار:اى
فاهر:ده الحل الوحيد عشان مشكله الصور دى تتحل عشان متحصلش مشاكل لحد بسبب الصحافه فاهمه
لامار:اها
فاهر: متقلقيش المشكله دى هتتحل وهو اسبوعين خطوبه وكل حاجه هتنتهى تمام خليكى واثقه فيا انا هطلع دلوقتي اقول لوالدك اى اللى حصل
لامار:تمام
فاهر طلع وقال لحمدى على حكايه الخطوبه وهو وافق وبعدها فاهر مشى ورجع القصر
**********
فى منزل ايلاف
متيم وصل وفضل يخبط على الباب كتير بس مفيش رد زح الباب كسره ودخل فضل يدور على ايلاف وينادي عليها بس مفيش رد لمحها قاعده وبتبكى رحلها جرى
متيم:انتى كويسه فى اى مالك
ايلاف مبتردش
متيم:ايلاف مالك
ايلاف مبتردش وفى حاله صدمه ومركزه بصرها على مكان في الاوضه
متيم بص على المكان اللى ايلاف بتبص عليه لاقى اسلام ابو ايلاف راقد ومبيتنفسش
متيم صرخ فى ايلاف بصوت عالى:ايلاف فوقى هو ماله
ايلاف فاقت من صدمتها وبدأت تبكى
متيم: أهدى و احكيلى اللى حصل
ايلاف ببكاء:مش عارفه انا كنت فوق سمعت صوت خبط نزلت جرى لقيتو كده مش عارفه اعمل اى عشان انا معرفش حد غيرك هنا واتصلت بيك
متيم:بس أهدى يالا ناخده على المستشفى ساعدينى
ايلاف ساعدته أنه يشيل اسلام وطلعوا على المستشفى واسلام دخل اوضه العمليات
*****
فى قصر البديرى فى جناح فاهر
فاهر دخل لاقى شيماء نايمه على الأرض ووشها احمر من كتر البكاء شالها وحطها على السرير واقعد جنبها يبصلها لحد ما حط رأسه ونام جنبها
######
انتهى البارت الثامن والعشرين من روايه أباطرة العشق بقلم نرمين جمال