روايه أباطرة العشق |نرمين جمال

﴿بسم الله الرحمن الرحيم﴾
البارت الحادى عشر من روايه أباطرة العشق # فى قصر البديري فى جناح فاهر
فاهر جه يمشى شيماء مسكت ايدو فاهر يحسبها فاقت لف لاقيها لسه نايمه
شيماء بدون واعى: متسبنيش
فاهر فضل ببصلها شويه: مستحيل اسيبك و سأب ايدها ونزل تحت لاقى الكل تحت ماعدا متيم
فاهر قرب من نواره
فاهر:انتى عارفه انتى عملتى اى
نواره بكره وحقد:بدمرلك سعادتك زى منتا دمرتنى بدمرلك كل حاجه حياتك مدمره اصلا بسببى ههههه انت واخواتك انا السبب فى اللى انتو فيه ههههه وهتفضلوا كده مدمرين انا السبب هههههه
فاهر ضايق من كلامها وقرب منها وكان لسه هيخنقها
عبدالرحمن بصوت عالى:فاهر سبها
مصعب:سبها يا فاهر
الياس:فاهر مضيعش نفسك وسابها
يامن: سبها يا فاهر
فاهر سبها وهى وقعت على الأرض
فاهر نادى بصوت عالى على الحراس
أحد الحراس:امرك فاهر بيك
فاهر:تاخدوها ترموها فى المخزن اللى وراء القصر
الحارس:بس دى
فاهر:نفذ اللى بقولك عليه
الحارس:حاضر
الحارس خد نواره ومشى
يامن:مكنش لي داعى انك تحطها فى المخزن
الياس:فاهر اتصرف صح وجدها هنا فى خطر على حياتنا
فاهر واقف ببصلهم مبيتكلمش
عبدالرحمن اقعد مكانه بتعب:لي يارب كل ده بيحصل في عيلتى لي
مصعب: اهدا يا جدو مينفعش كده
يامن:يارا
يارا:همم
يامن:خدى جدو لاوضته
يارا:حاضر قوم معايا يا جدو
يارا خدت عبد الرحمن على اوضته
مصعب:هتعمل اى دلوقتي يا فاهر
فاهر:مش عايز اى سؤال لحد بكره ياريت وسابهم وطلع
يامن:محدش يتكلم في الموضوع ده تانى انهارده لما نشوف اى اللى هيحصل
إلياس:احسن حل عن اذنكم
مصعب:رايح فين
إلياس:هطلع ارتاح شويه
مصعب:ماشى
إلياس مشى
مصعب:وانت هتعمل اى
يامن:انا هقعد اخلص شويه ورق وبعدها اطلع ارتاح شويه
مصعب:تمام وانا هروح الشركه
يامن:تمام
مصعب مشى ويامن اقعد وفتح الاب وبدأ يشتغل
فى جناح فاهر
فاهر دخل واقعد جنب شيماء
*************
فى الصحراء الغربية
نرمين خلصت شغلها وهى راجعه اوضتها حست بحركه ورائها لفت لقت اتنين واقفين
نرمين:فى اى انتو بتعملوا اى هنا
واحد منهم:جاين نسال حضرتك على الشغل
نرمين:بكره اجازه مفيش شغل اصلا
التانى:لا فيه جلنا ورق أن فيه شغل بكره
نرمين باستغراب:ورق اى ده
الأول:اهو خدى شوفى
نرمين خدت منو الورقه و بصت فيها ولسه هتتكلم واحد منهم أدلها حقنه خلاها تقع على الأرض مش قادره تتحرك وشالوها ومشو
بعد ما مشوا رحيم جه
رحيم:هروح توعد المهندسه بقا وشوفها امكن ترجع معايا
رحيم راح عند الاوضه فضل يخبط مفيش رد استغرب
رحيم:ازاى مش جوه انا شايفها وهى جايه هنا
وطلع فونه وفضل يتصل بيها بس مفيش رد وبعدها سمع صوت الفون بص على الأرض لقيه واقع فى الرمال وجنبه ورقه
رحيم:فونها هنا امال هى فين واى الورقه دى ممكن تكون راحت تتمشى والفون وقع منه ممكن اروح انا اجهز عشان ارجع مصر بقا ولما اشوفها يبقا ادلها الفون
*********
فى القاهرة فى فيلا منذر
فى اوضه نورهان
نورهان قاعده بتاكل فى شوكولاته وببتفرج على TV
الباب خبط
نورهان:ادخل
منذر دخل وفى ايدو علبه كبيره
نورهان باستغراب:منذر
منذر:اها منذر مالك مستغربه كده لي
نورهان:لا ابدا بس عشان دى اول مره تدخل فيها اوضتى من خمس سنين تقريبا
منذر:انتى لسه فاكره امتا اخر مره دخلت فيها اوضتك
نورهان:اها طبعا المهم اى العلبه دى
منذر: ركزى معايا من خمس سنين كنا بنعمل اى
نورهان فكرت شويه وبعدها نطت زى الهبله
منذر: عرفتى
نورهان:تحدى البيتزا
منذر:فعلا بقالنا كتير معملنهوش اى رايك انهارده
نورهان:موافقه طبعا يالا تعال ادخل
منذر دخل وحط البيتزا على السرير وبدوا التحدى وشكلهم كان يضحك اوى بهدلوا نفسهم وكلوا كتير اوى فضل اخر قطعه بيتزا الاتنين مسكوها فى نفس الوقت
منذر:سيبى دى ليا
نورهان:لا ليا انا
منذر لسه هيتكلم فونه رن كانت كوكو
منذر:ثانيه واحده هرد على الفون وارجع اشوف دى لمين
نورهان بوجع:طيب
منذر قام ورد على الفون ونورهان اقعدت ترتب الاوضه من البهدله
عند منذر
منذر:خير
كوكو:اى بتكلمنى كده لي بقالك فتره مبتجيش لي ووحشتنى
منذر:امسحى رقمى وانسى انك كنتى تعرفينى
كوكو:لي بس
منذر:من غير لي غورى فى داهية
منذر قفل مع كوكو ودخل يشوف نورهان لاقها رتبت الاوضه
منذر:نشيطه اوى
نورهان:طول عمري
منذر:ماشى يستى عايزة حاجة
نورهان:لا تسلم انت رايح فين
منذر:هنزل الشركه مع بابا شويه
نورهان:اممم ماشى
*******
فى شركه متيم
متيم قاعد فى مكتبه سرحان الباب خبط
متيم:ادخل
السكرتير دخل
متيم: خير
السكرتير:الانسه ايلاف بره وعايزة تشوف حضرتك
متيم:خليها تدخل
السكرتير طلع وشويه وايلاف دخلت
متيم: اتفضلى
ايلاف اقعدت
ايلاف:نبدا المقابله
متيم:اها
ايلاف:اول سؤال فى اشاعه بتقول انك بتكره النساء هل ده صحيح
متيم:دى حياتى الشخصية وحضرتك بتسالى سؤال شخصى
ايلاف:انا مش فارق معايا شخصى ولا مش شخصى انا عايزة اعرف الاجابه
متيم:وانا مش مضطر انى اجاوب
ايلاف: متقدرش تفرض
متيم:انتى بتهددينى
ايلاف: سميها زى متحب
متيم:وانا مبتهدش وداس على زر السكرتير دخل
السكرتير:عمرك متيم بيه
متيم:عرف الاستاذه الطريق لتوهه و ممنوع تدخل هنا تانى
السكرتير:حاضر اتفضلى معايا يا انسه
ايلاف قامت: ملوش داعى انا هعرف اطلع من نفسى وبصت لمتيم انت المره الجايه اللى هدور عليا عشان تشوفنى سلام
ايلاف مشت
متيم: استغفر الله العظيم يارب اى الجنس ده دول ناس متخلفه الرحمه يارب
********
فى المساء
فى قصر البديري فى جناح فاهر
فاهر فضل قاعد جنب شيماء لحد ما فاقت
شيماء فاقت
شيماء:اى اللى حصل
فاهر:انتى كويسه دلوقتي
شيماء:اها
فاهر:طيب الحمد لله هطلب من حد من الخدم يجبلك حاجه تاكليها
شيماء:مين نواره دى
فاهر:متتدخليش فى اللى ملكيش فيه ده الاحسن ليكى
شيماء بصوت عالى نسبيا:لا هدخل دى كانت هتموتنى يبقا ادخل ونص ومن حقك تجاوب عليا
فاهر:صوتك عالى زياده عن اللزوم من الاحسن ليكى تسكتى عشان مفقدش اعصابى عليكى
شيماء:انا سكتلك كتير عشان بس كنت خايفه منك بس دلوقتي ولو يفرق معايا وهعمل اللى انا عايزاه
فاهر:متتحدنيش عشان انتى مش قدى
شيماء:لا قدك انت شكلك متعرفنيش
فاهر اقعد قدامها وباستفزاز:هاتى اخرك
شيماء:ههه يعجبنى فيك ثقتك انت هطلقنى ودلوقتي حالا والا
فاهر:والا اى
شيماء:هطلع من هنا دلوقتى وهروح ارفع قضيه عليك وهطلقنى
فاهر:هههههه انتى عارفه انتى متجوزه مين انا فاهر البديري اللى عمر محد اتجراء واتحدها ويوم ما حد يعمل كده تكون واحده زيك متسواش
شيماء:انا قدم وقدك اوى كمان وهوريك دلوقتي
فاهر يصلها باستغراب
شيماء طلعت من الأوضه وشعرها باين
(ندعلها بالرحمة يا جماعه ههههه)
فاهر طلع ورائها وشياطين الدنيا واقفين قدامه
شيماء طلعت من الاوضه ونزلت تحت وكان يامن قاعد ومتيم لسه داخل واليأس جه من جوه وشافوا شيماء بشعرها استغربوا وبعدها لقوا فاهر نازل وشكله ميبشرش بالخير
فاهر بصوت عالى ومخيف:مش عايز اشوف حد هنا وبمجرد أن أنهى كلامه رحل الجميع الا شيماء اللى بصالها بتحدى وفى داخلها هتموت من الخوف
فاهر:انتى عارفه انتى عملتى اى انتى اتحديتى فاهر البديري وانا هعرفك نتيجه التحدى ده اى
شيماء بخوف حاوله أنها تدريه:ولا يهمنى مش هتقدر تعمل حاجه
***********
فى الصحراء الغربية
فى اوضه رحيم
رحيم نايم
:رحيم الحقنى رحيم ساعدنى رحيم ساعدنى
رحيم قام مفزوع بص حواليه مليش حد
رحيم: أعوذ بالله من الشيطان الرجيم استغفر الله العظيم يارب اى ده انا حسيت أن حد بينادى عليا ومره واحده جاءت نرمين فى باله
رحيم:نرمين انا هروح اشوفها
وقام جرى على اوضه نرمين يشوفها
راح هناك وخبط مفيش رد فتح الباب ودخل مليش حد فى الاوضه قلق عليها اوى وطلع جرى يدور عليها
********
فى قصر البديري
يامن ومتيم واليأس قاعدين
يامن:تتوقعوا فاهر هيعمل اى
إلياس:مش عارف فاهر متتوقعش رده فعله
متيم:انا خايف اوى ليعمل حاجه فى مراته
يامن:هو اى اللى حصل اصلا
متيم:مش عارف والله
إلياس كان قاعد مشغول بفونه اتصل على لامار اكتر من عشرين مره وبردو مفيش فايده وجه فى المره الاخيره اتصل وردت
الياس قام بعيد عنهم ورد
إلياس: مبترديش لي
لامار:حضرتك كنت بتتصل عايز حاجه
الياس استغرب من طريقه كلامها:انا قلقت عليكى عشان مجتيش الكليه انهارده
لامار:شكرا لسؤالك معلش لازم اقفل سلام
إلياس:سلام
الياس قفل هو مستغرب من طريقه كلامها ولسه بيفكر سمعوا صوت صريخ
*******
انتهى البارت الحادى عشر من روايه أباطرة العشق بقلم المؤلفة الصغيرة نرمين جمال.