روايه أباطرة العشق |نرمين جمال
بسم الله الرحمن الرحيم﴾
البارت التاسع والعشرين من روايه أباطرة العشق##
صباح يوم جديد في فيلا رحيم
نرمين قامت من النوم لقت رحيم نايم جنبها اقعدت تتفرج عليه كتير
رحيم فتح عيونه لاقى نرمين بتبصله
رحيم قام وقرب منها وباسها: صباح الخير يا حبيبي عامله اى دلوقتي
نرمين: الحمدلله
رحيم:طيب الحمدلله كنتى بتبصلى لي بقا
نرمين بخجل :مكنتش ببص
رحيم قرب منها ومسكها من وسطها:لا والله انا شايفك
نرمين:رحيم ابعد عني
رحيم:وان قولت لا
نرمين:ابعد بقا
رحيم:لا امبارح معرفتش اقضى معاكى وقت عشان انتى كنتى تعبانه بس دلوقتي انتى الحمدلله كويسه
نرمين:لا لا انا لسه تعبانه
رحيم:كدابه انتى كويسه دلوقتي انتى عارفه انى بحب الاطفال اوى ونفسى يكون عندى بنت حلو شبهك
نرمين:ربنا يرزقك ابعد بقا
رحيم:ههه ابعد اى ماهو هيرزقنى فعلا ودلوقتي حالا
نرمين: مينفعش كده ابعد عمتك تقول اى علينا احنا الصبح ولازم حد يحضر الفطار
رحيم:فكك منهم يقدروا يخدموا نفسهم خلينا فينا احنا يا عسل انت وقرب منها وباسها وبعدها بعد
نرمين:رحيم وبعدين بقا ابعد
رحيم قرب منها تانى وباسها
نرمين:رحيم
رحيم:بس بقا وقرب منها تانى وباسها و……
فى الاسفل
سلوى قاعده هى ونوران وسيف على السفره
سلوى:اوف الساعه بقا تمانيه
نوران:هى اسمها اى دى مش عارفه انو احنا موجودين ومحتاجين نفطر ولا اى
سلوى:ورحيم التانى منزلش سيف
سيف:نعم يا ماما
سلوى:اطلبلنا فطار يبنى وانا هشوف شغل معاهم بس لما رحيم ينزل
نوران:فعلا يا ماما لازم تشوفى شغلك معاهم
سلوى:سيف
سيف:ايوى يا ماما
سلوى:عايزاك تجمعلى معلومات عن مرات رحيم هى اسمها اى اصلا عشان نسيت
سيف:اسمها نرمين
سلوى:مش فارقه عايزاك تجمعلى معلومات عنها وتعرفلى كل صغيره وكبيره عنها ومن عيله مين وبنت مين
سيف:لي كل ده يا ماما
سلوى:هتعرف لما تجمعلى اللى انا عايزاه
سيف:طيب
نوران: ماما اجدعنى وشوفيلك حل معاها انا مش هستحمل اشوف رحيم معاها كتير بدل مقتلها وارتاح منها احسن
سلوى:اصبرى عليا بس انا عندى حاجه فى دماغى انغذها ورحيم بنفسه هو اللى هيطردها من هنا وانت يا سيف انهارده المعلومات تكون موجودة عندى
سيف:حاضر يا ماما
*******
فى المستشفى
متيم قاعد جنب ايلاف بيهدى فيها
ايلاف:هو فى اى بابا من امبارح فى اوضه العمليات واحنا منعرفش حاجه انا خايفه اوى هو بابا كويس صح
متيم: كفايه بكاء بقا أنشأ الله هو كويس مش فيه حاجه متقلقيش
فون متيم رن وكان الياس
متيم:ثوانى هرد على الفون ورجعلك
ايلاف:طيب
متيم قام بعيد عنها يرد على الفون
متيم:ايوى
الياس:انت فين
متيم:بره
الياس:منا عارف انك بره الحرس قالولى انك خرجت بسرعه امبارح ولحد دلوقتي لسه بره انت كويس فى حاجه حصلت ولا اى
متيم:اها انا كويس وكله تمام فى مشكله بس حصلت هحلها وارجع
الياس:مشكله اى انت فين اصلا
متيم:فى المستشفى
الياس:لي انت فيك حاجه
متيم:انا تمام متقلقش بس ابو واحد صحبى فى العمليات ومحتاجنى معه
الياس:امممم ماشى يبقا طمنى ومتتاخرش عشان فاهر عايزاك
متيم:ماشى
الياس:سلام
متيم:سلام
متيم قفل ورجع اقعد مع ايلاف مره تاني وشويه والدكتور طلع من اوضه العمليات
ايلاف جرت عليه وبخوف:خير يا دكتور
الدكتور بصلها بحزن مش عارف يقولها اى وده خلا ايلاف تخاف اكتر وكانت هتقع متيم لحقها وساندها
متيم:خير يا دكتور
الدكتور:المريض للأسف بيحتضر
ايلاف بصدمه:اى هو عنده اى
الدكتور:انتو متعرفوش
ايلاف:نعرف اى ارجوك قولى بابا مالها
الدكتور:عنده سرطان فى الدم وهو فى المرحلة للأسف الشديد الاخير قدامه ساعات انا بدعى ربنا يرحم روحه من العذاب وياخده ياريت تدعوله ربنا يرحمه من العذاب اللى هو فيه دلوقتي عن اذنك وانا اسف
الدكتور مشى وايلاف وقعت على الأرض بصدمه ومتيم اقعد جنبها
متيم:ايلاف قومى ابوكى محتاجك دلوقتي ودعيه جتلك الفرصه انك تودعيه يالا قومى
ايلاف ببكاء شديد:مش قادره
متيم:لا قومى لازم تودعيه دى اخر مره هو اها مش هيكون موجود بس روحه اكيد هتكون معاكى دايما يالا قومى لازم تودعيه مفيش وقت كتير يالا دى اخر مره هتشوفيه فيها ودعيه وادعيلو بالرحمه يالا قومى ايلاف قومى مفيش وقت كتير قومى ودعيه
ايلاف بصت لمتيم كلامه ادلها طاقه خلاها تقوم وتدخل تشوف بابها لاخر مره فى حياتها ودخلت الاوضه لقت اسلام بيصلها بضعف مش قادر يقوم
ايلاف جرت عليه وحضنته وفضلت تبكى واسلام بكى معاها
ايلاف:بابا مستبنيش لوحدى عشان خاطري متسبنيش لوحدى
اسلام بضعف:غصب عني يا حبيبتي المرض اقوى منى امك هتفهمك كل حاجه خلى بالك من نفسك ومن امك عايز اموت وانا مرتاح
ايلاف:لا بابا متسبنيش لا
اسلام: اشهد وأن لا الله الا الله واشهد أن محمدا رسول الله وغمض عيونها
ايلاف بصوت كل اللى فى المستشفى سمعه:بابا لاااااااااااا متسبنيش لوحدى لا قوم بابا قوم
متيم دخل اول مسمع صوتها وشاف ايلاف منهاره
متيم بحزن شديد عليها:ايلاف
ايلاف قامت ومسكت فى متيم:قوله يقوم هو مش هيسبنى لوحدى خليه يقوم قوله يقوم وبصوت ضعيف قوله يقوم واغمى عليها متيم شالها وحطها فى اوضه تانيه وجاب الدكتور وكشف عليها
متيم:خير يا دكتور
الدكتور:عندها انهيار عصبي ربنا يصبرها عن اذنك
متيم:اتفضل
الدكتور مشى ومتيم فضل قاعد جنب ايلاف مستنى لما تفوق عشان يشوف هو هيعمل اى
*********
فى شقه خالد
خالد كان نايم قام على صوت فريده شكلها كانت بتحلم
خالد:فريده قومى
فريده بنوم وبدون وأعى: اجرى بسرعه النار اجرى
خالد اقعد يهز فيها عشان تقوم:فريده قومى
فريده قامت مفزوعه وبتنهج
فريده:انا فين
خالد:اهدى انتى كنتى بتحلمى انتى كويسه
فريده:كنت بحلم
خالد:اها اى حكايه النار واجرى دى
فريده:ده كابوس بحلم بيه من وانا صغيره
خالد:اى سببه
فريده:مش عارفه
خالد:طيب هو اى الكابوس اصلا
فريده:انا وواحد معايا معرفش مين أو مش فاكره هو مين وكنا صغيرين والمكان كان بيولع وانا عماله اقولها اجرى عشان النار متمسكش فيك
خالد:هو مين ده
فريده:مش فاكره أو مش عارفه هو اسمه غريب بس مش فاكره
خالد:طيب متسالى اهلك امكن يعرفوا اى سر الكابوس ده
فريده:هما اصلا ميعرفوش
خالد باستغراب: ازاى
فريده:عشان هما مش اهلى حقيقى
خالد:اى
فريده:هما قالولى أنهم لقونى ممغى عليا في مكان جنب الطريق وسبب الاغماء انى اتخنقت هو ده اللى هما يعرفوه وبعدين خدونى وربونى
خالد:طيب ازاى مدوروش على اهلك او اهلك حتى مدوروش عليكى
فريده:هما استنوا شهر تقريبا عشان حد يسأل أو يعمل اعلان حتى بس مفيش فايده وخدونى ربونى وانا كل اللى كنت فاكره انى اسمى فريده وفى جمله دايما بقولها بنت البديرى متعرفش هزيمه بحب الجمله دى اوى معرفش لي
خالد:لي يعنى الجمله دى
فريده:مش عارفه بحبها اوى وعمرى منستها
خالد: طيب بس عشان انا بدأت اغير
فريده:ههه تغير لي
خالد:عشان انتى من الصبح وانتى عماله تقولى بحب وواحد كان معايا وانا ساكت
فريده:انت بتغير
خالد:ومغرش لي بقا أنشأ الله واحد بيحب مراته يبقا يغير ولا ميغرش
فريده :ههههه غيور
خالد: بس ابت يالا خلينا نفطر
فريده:يالا
********
فى قصر البديرى فى جناح فاهر
شيماء قامت من النوم راسها بتوجعها اوى ودايخه لقت فاهر واقف قدامها ويبصلها وهى رجعت لوراء بخوف
شيماء:فى اى
فاهر:انتى كويسه
شيماء بصتله باستغراب
فاهر: بدأ يطول
شيماء:هو اى
فاهر:شعرك
شيماء حطت أيدها على شعرها لقته فعلا بدأ يطلع
فاهر:كلها مده ويرجع احلى من الاول
شيماء بحزن:مش طبيعي
فاهر بصلها بس مردش عليها
شيماء:انت جيت امبارح امتا
فاهر:لي
شيماء:عشان انت قولت يعنى
فاهر:مش ضروري تكملى انا فهمت انا رجعت متاخر لقيتك نايمه وكنت بفكر اصحيكى واتسلى بيكى شويه بس الصراحه انتى مش نوعى ولا من نوع اى حد اصلك من غير شعر ههه يالا البسى وانزلى ورايا بسرعه وسابها ونزل
شيماء فضلت بصه بصدمه جرحها فى أنوثتها وهانها ازاى ده عنده قلب ازاى
شيماء لنفسها:حرام عليك اللى انت بتعمله فيا ده كان ماله خالد بس مش كان احسن منك كان زمانى مستريح دلوقتي انا اتهنت اوى حرام عليك اللى انت بتعمله فيا وانا عماله اقول فاهر اتغير وكنت خلاص صدقت ده بس فى كل مره بتثبتلى العكس لي يا فاهر لي انا اقدر اهرب منه بس قلبى مش عايز يسيبك مشكلتى انى حبيت واحد بلا قلب بلا قلب يارب الرحمه يارب وقامت وغيرت هدومها ونزلت
*********
فى جناح مصعب
مصعب قام من النوم ملقش سما جنبه واتوقع انها ممكن تكون نزلت تحت وقام ودخل اتوضى وطلع صلى وغير هدومه وواقف بيسرح شعره وخلص وجه يحط البرفيوم شاف عفريت وراءه رمى الازازه من الخرعه
سما خلعت الوش اللى كانت لابسه ورقدت مكانها من الضحك
مصعب:انتى هبله يا بت فى حد يعمل اللى انتى بتعمليه ده
سما:اها انا
مصعب:انا سكتلك بمزاجى
سما:انت مش هتقدر تعمل حاجه اصلا
مصعب:للاسف اها عشان بحبك بس
سما بصت فى الأرض بخجل
مصعب:هتفضلى تتكسفى منى كتير
سما وشها احمر اكتر
مصعب: خلاص يستى المهم الشنط جاهزه
سما:اها كل حاجه جاهزه
مصعب:طيب يالا يستى
سما:انت مش ناوى تقولى احنا رايحين فين
مصعب:يالا وهتعرفى لما نوصل
سما:طيب يالا
وخدها ونزلوا تحت
*******
فى جناح يامن
يامن قام من النوم ملقاش يارا بس سمع صوت مايه وعرف انها جوه فى الحمام وقام ولفت نظره شنطه شكلها غريب راح ومسكها ولسه هيفتحها
يارا:بتعمل اى
يامن لف لاقى يارا واقفه ورائه:انتى طلعتى امتا
يارا: دلوقتي بتعمل اى بقا
يامن:اى الشنطه دى انا اول مره اشوفها
يارا:دى شنطه الميك اب بتاعى
يامن:نعم
يارا: اى
يامن:ميك اب اى معنديش الكلام ده الحاجات دى ممنوعه وايك اشوفك حطه منها عشان مزعلكيش وترميها فوراً
يارا:يا حبيبي اسمعنى انا قصدى انى بحط لما اكون انا وانت بس مش قصدى احط طول الوقت
يامن: حبيبي؟؟؟!!!اى التغيرات الجامده اللى على الصبح دى
يارا خدت بالها هى قالت اى ووشها بقا احمر وبصت فى الأرض
يامن:هههه خلاص خلاص يالا البسى بسرعه عشان ننزل نسلم على الكل ونمشى قبل منتاخر
يارا:ماشى
********
فى الاسفل الكل اجتمع ماعدا متيم
فاهر:متيم فين
الياس:مع واحد صحبه
عبدالرحمن:هو رجع من امبارح ولا فضل معه
الياس:لا فضل معه
فاهر:طيب انا عايز اقولكم حاجه بسرعه كده عشان العرسان يحلقوا
عبدالرحمن:حاجه اى
فاهر:انا شوفت مشكله الياس والحل الوحيد أن الياس يخطب البنت دى عشان الصحافه تكست ومتزقيش حد فيهم وده احسن حل انا شايفه
مصعب:هو حل حلو بس رأى الياس اهم
يامن:فعلا رأى الياس اهم
فاهر:هى هتكون خطوبه كده بس لحد ما الأمور تهدأ وكل المشاكل تتحل
مصعب:تمام انت اى رايك يا الياس
الياس:انا موافق
عبد الرحمن: خلاص اول ما الشباب يرجعوا من السفر احنا نجهز كل حاجه
فاهر:تمام
مصعب:طيب هنمشى احنا بقا سلام عليكم
الجميع: وعليكم السلام ورحمه الله وبركاته
مصعب خد سما ومشوا وبعده يامن خد يارا ومشى
فاهر همس لالياس:معاك المده دى خليها تعرف انك بتحبها
إلياس بص لفاهر وابتسم وهمسله:شكرا
فاهر:العفو
عبدالرحمن:اى اخبار نواره
الياس: الحمدلله الدكتور بيقول فى تحسن
فاهر:طيب الحمدلله
كل ده وشيماء قاعده مراقبه فاهر وسرحانه وفاهر لاحظ ده وعبدالرحمن بردو
عبدالرحمن:مالك يبنتى
شيماء لسه سرحانه ومردتش عليه
عبدالرحمن: شيماء
شيماء فاقت من السرحان:ها اى
عبدالرحمن:بقولك مالك
شيماء:لا ابدا مفيش
عبد الرحمن:لا فى فى اى باين عليكى مضايقه
شيماء فكرت بسرعه:عشان بقالى وقت كتير متطلعتش من هنا مش اكتر
عبدالرحمن: خلاص اخرجى انهارده وشمى هواء
شيماء بصت لفاهر
وفاهر قاعد رافع حاجبه
عبدالرحمن: ملكيش دعوه بفاهر انا اللي بقولك
شيماء قامت وباست راسه: شكرا يا جدو
عبدالرحمن:العفو روحى اجهزى بقا
شيماء:حالا
شيماء مشت
الياس:فرحانه انها هتخرج
فاهر:نعم وانت مركز معاها لي
الياس خاف منه:لا ابدا عن اذنك
الياس مشى
فاهر:اى ده
عبدالرحمن:اى
فاهر:خليتها تطلع من غير متاخد اذانى
عبدالرحمن:فاهر خف عليها شويه وسابها تطلع تشم هواء أمكن ترتاح وبلاش تصرفاتك دى معاها عشان ميجيش يوم وتندم على كل كده
فاهر قام ومردش عليه وطلع جناحه لاقى شيماء بتلبس
فاهر: متتاخريش معاكى لحد الساعه سته لو احتاجتى اى حاجه او حصل حاجه اتصلى بيا بسرعه انا هخلى حد من الحرس يروح معاكى
شيماء: ملوش داعى انا مش هتاخر اصلا وهجى بسرعه والمكان اللى هروحه قريب من هنا
فاهر:طيب خلى بالك من نفسك وقرب منها وباس راسها وسابها ومشى
شيماء: والله عنده انفصام في الشخصيه انا متاكده اى الجنان ده يارب الصبر من عندك عشان خلاص قربت اتجنن
**********
فى باريس مدينة احلام الجميع
نورهان:واو المدينة هنا روعه جدا والجو حلو اوى
منذر:عجابك
نورهان:جدا واو ايس كريم انا عايزة مليش دعوه
منذر:من الواضح انى اتجوزت طفله خليكى هنا هروح واجى
نورهان:طيب متتاخرش
منذر:طيب
منذر مشى ونورهان اقعدت تستنى
احد ما من خلفها: تيك توك تيك توك
نورهان لفت بخضه لقت كوكو واقفه ورائها
كوكو:اذيك يا حبيبتي
نورهان رجعت لوراء بخوف منها:انتى عايزة منى اى
كوكو:جايه اخد البضاعة اللى منذر حبيبي قالى عليها
نورهان:بضاعه اى
كوكو:انتى يا قمر اى ده هو مقالكيش
نورهان:انتى كدابه مستحيل منذر يعمل فيا كده كدابه
كوكو:كدابه كدابه هو هيجى دلوقتي يقولك بنفسه
نورهان: مستحيل كلامك ده مستحيل
منذر من خلفهم: كوكو حبيبتي اخيرا جيتى
كوكو جرت عليه وحضنته ونورهان واقفه بصلهم بصدمه
كوكو:اى ده يا حبيبي انت مقولتهاش على اتفقنا
منذر:هههههه معلش أصلها صدقت التمثيليه
نورهان:انت ازاى كده لي حرام عليك تضحك عليا كده انت عندك قلب انت مستحيل يكون عندك قلب
وجاءت تجرى منذر شدها جامد
منذر:انتى صح انا مستحيل يكون عندى قلب وشاور لاتنين يجوا
واحد منهم:امرك منذر بيك
منذر:خدوها على الشقه واحنا جايين وراكم
الشخص التانى:حاضر منذر بيك يالا
وشالو نورهان وهى عماله تصوط وواحد منهم خبطها على رأسها اغمى عليها وخدوها ومشوا
كوكو:برافو عرفت تمثل يالا ورانا شغل كتير مش عايزة اعتراض على حاجه
يتبع……….
##########
انتهى البارت التاسع والعشرين من روايه أباطرة العشق بقلم نرمين جمال.
البارت التاسع والعشرين من روايه أباطرة العشق##
صباح يوم جديد في فيلا رحيم
نرمين قامت من النوم لقت رحيم نايم جنبها اقعدت تتفرج عليه كتير
رحيم فتح عيونه لاقى نرمين بتبصله
رحيم قام وقرب منها وباسها: صباح الخير يا حبيبي عامله اى دلوقتي
نرمين: الحمدلله
رحيم:طيب الحمدلله كنتى بتبصلى لي بقا
نرمين بخجل :مكنتش ببص
رحيم قرب منها ومسكها من وسطها:لا والله انا شايفك
نرمين:رحيم ابعد عني
رحيم:وان قولت لا
نرمين:ابعد بقا
رحيم:لا امبارح معرفتش اقضى معاكى وقت عشان انتى كنتى تعبانه بس دلوقتي انتى الحمدلله كويسه
نرمين:لا لا انا لسه تعبانه
رحيم:كدابه انتى كويسه دلوقتي انتى عارفه انى بحب الاطفال اوى ونفسى يكون عندى بنت حلو شبهك
نرمين:ربنا يرزقك ابعد بقا
رحيم:ههه ابعد اى ماهو هيرزقنى فعلا ودلوقتي حالا
نرمين: مينفعش كده ابعد عمتك تقول اى علينا احنا الصبح ولازم حد يحضر الفطار
رحيم:فكك منهم يقدروا يخدموا نفسهم خلينا فينا احنا يا عسل انت وقرب منها وباسها وبعدها بعد
نرمين:رحيم وبعدين بقا ابعد
رحيم قرب منها تانى وباسها
نرمين:رحيم
رحيم:بس بقا وقرب منها تانى وباسها و……
فى الاسفل
سلوى قاعده هى ونوران وسيف على السفره
سلوى:اوف الساعه بقا تمانيه
نوران:هى اسمها اى دى مش عارفه انو احنا موجودين ومحتاجين نفطر ولا اى
سلوى:ورحيم التانى منزلش سيف
سيف:نعم يا ماما
سلوى:اطلبلنا فطار يبنى وانا هشوف شغل معاهم بس لما رحيم ينزل
نوران:فعلا يا ماما لازم تشوفى شغلك معاهم
سلوى:سيف
سيف:ايوى يا ماما
سلوى:عايزاك تجمعلى معلومات عن مرات رحيم هى اسمها اى اصلا عشان نسيت
سيف:اسمها نرمين
سلوى:مش فارقه عايزاك تجمعلى معلومات عنها وتعرفلى كل صغيره وكبيره عنها ومن عيله مين وبنت مين
سيف:لي كل ده يا ماما
سلوى:هتعرف لما تجمعلى اللى انا عايزاه
سيف:طيب
نوران: ماما اجدعنى وشوفيلك حل معاها انا مش هستحمل اشوف رحيم معاها كتير بدل مقتلها وارتاح منها احسن
سلوى:اصبرى عليا بس انا عندى حاجه فى دماغى انغذها ورحيم بنفسه هو اللى هيطردها من هنا وانت يا سيف انهارده المعلومات تكون موجودة عندى
سيف:حاضر يا ماما
*******
فى المستشفى
متيم قاعد جنب ايلاف بيهدى فيها
ايلاف:هو فى اى بابا من امبارح فى اوضه العمليات واحنا منعرفش حاجه انا خايفه اوى هو بابا كويس صح
متيم: كفايه بكاء بقا أنشأ الله هو كويس مش فيه حاجه متقلقيش
فون متيم رن وكان الياس
متيم:ثوانى هرد على الفون ورجعلك
ايلاف:طيب
متيم قام بعيد عنها يرد على الفون
متيم:ايوى
الياس:انت فين
متيم:بره
الياس:منا عارف انك بره الحرس قالولى انك خرجت بسرعه امبارح ولحد دلوقتي لسه بره انت كويس فى حاجه حصلت ولا اى
متيم:اها انا كويس وكله تمام فى مشكله بس حصلت هحلها وارجع
الياس:مشكله اى انت فين اصلا
متيم:فى المستشفى
الياس:لي انت فيك حاجه
متيم:انا تمام متقلقش بس ابو واحد صحبى فى العمليات ومحتاجنى معه
الياس:امممم ماشى يبقا طمنى ومتتاخرش عشان فاهر عايزاك
متيم:ماشى
الياس:سلام
متيم:سلام
متيم قفل ورجع اقعد مع ايلاف مره تاني وشويه والدكتور طلع من اوضه العمليات
ايلاف جرت عليه وبخوف:خير يا دكتور
الدكتور بصلها بحزن مش عارف يقولها اى وده خلا ايلاف تخاف اكتر وكانت هتقع متيم لحقها وساندها
متيم:خير يا دكتور
الدكتور:المريض للأسف بيحتضر
ايلاف بصدمه:اى هو عنده اى
الدكتور:انتو متعرفوش
ايلاف:نعرف اى ارجوك قولى بابا مالها
الدكتور:عنده سرطان فى الدم وهو فى المرحلة للأسف الشديد الاخير قدامه ساعات انا بدعى ربنا يرحم روحه من العذاب وياخده ياريت تدعوله ربنا يرحمه من العذاب اللى هو فيه دلوقتي عن اذنك وانا اسف
الدكتور مشى وايلاف وقعت على الأرض بصدمه ومتيم اقعد جنبها
متيم:ايلاف قومى ابوكى محتاجك دلوقتي ودعيه جتلك الفرصه انك تودعيه يالا قومى
ايلاف ببكاء شديد:مش قادره
متيم:لا قومى لازم تودعيه دى اخر مره هو اها مش هيكون موجود بس روحه اكيد هتكون معاكى دايما يالا قومى لازم تودعيه مفيش وقت كتير يالا دى اخر مره هتشوفيه فيها ودعيه وادعيلو بالرحمه يالا قومى ايلاف قومى مفيش وقت كتير قومى ودعيه
ايلاف بصت لمتيم كلامه ادلها طاقه خلاها تقوم وتدخل تشوف بابها لاخر مره فى حياتها ودخلت الاوضه لقت اسلام بيصلها بضعف مش قادر يقوم
ايلاف جرت عليه وحضنته وفضلت تبكى واسلام بكى معاها
ايلاف:بابا مستبنيش لوحدى عشان خاطري متسبنيش لوحدى
اسلام بضعف:غصب عني يا حبيبتي المرض اقوى منى امك هتفهمك كل حاجه خلى بالك من نفسك ومن امك عايز اموت وانا مرتاح
ايلاف:لا بابا متسبنيش لا
اسلام: اشهد وأن لا الله الا الله واشهد أن محمدا رسول الله وغمض عيونها
ايلاف بصوت كل اللى فى المستشفى سمعه:بابا لاااااااااااا متسبنيش لوحدى لا قوم بابا قوم
متيم دخل اول مسمع صوتها وشاف ايلاف منهاره
متيم بحزن شديد عليها:ايلاف
ايلاف قامت ومسكت فى متيم:قوله يقوم هو مش هيسبنى لوحدى خليه يقوم قوله يقوم وبصوت ضعيف قوله يقوم واغمى عليها متيم شالها وحطها فى اوضه تانيه وجاب الدكتور وكشف عليها
متيم:خير يا دكتور
الدكتور:عندها انهيار عصبي ربنا يصبرها عن اذنك
متيم:اتفضل
الدكتور مشى ومتيم فضل قاعد جنب ايلاف مستنى لما تفوق عشان يشوف هو هيعمل اى
*********
فى شقه خالد
خالد كان نايم قام على صوت فريده شكلها كانت بتحلم
خالد:فريده قومى
فريده بنوم وبدون وأعى: اجرى بسرعه النار اجرى
خالد اقعد يهز فيها عشان تقوم:فريده قومى
فريده قامت مفزوعه وبتنهج
فريده:انا فين
خالد:اهدى انتى كنتى بتحلمى انتى كويسه
فريده:كنت بحلم
خالد:اها اى حكايه النار واجرى دى
فريده:ده كابوس بحلم بيه من وانا صغيره
خالد:اى سببه
فريده:مش عارفه
خالد:طيب هو اى الكابوس اصلا
فريده:انا وواحد معايا معرفش مين أو مش فاكره هو مين وكنا صغيرين والمكان كان بيولع وانا عماله اقولها اجرى عشان النار متمسكش فيك
خالد:هو مين ده
فريده:مش فاكره أو مش عارفه هو اسمه غريب بس مش فاكره
خالد:طيب متسالى اهلك امكن يعرفوا اى سر الكابوس ده
فريده:هما اصلا ميعرفوش
خالد باستغراب: ازاى
فريده:عشان هما مش اهلى حقيقى
خالد:اى
فريده:هما قالولى أنهم لقونى ممغى عليا في مكان جنب الطريق وسبب الاغماء انى اتخنقت هو ده اللى هما يعرفوه وبعدين خدونى وربونى
خالد:طيب ازاى مدوروش على اهلك او اهلك حتى مدوروش عليكى
فريده:هما استنوا شهر تقريبا عشان حد يسأل أو يعمل اعلان حتى بس مفيش فايده وخدونى ربونى وانا كل اللى كنت فاكره انى اسمى فريده وفى جمله دايما بقولها بنت البديرى متعرفش هزيمه بحب الجمله دى اوى معرفش لي
خالد:لي يعنى الجمله دى
فريده:مش عارفه بحبها اوى وعمرى منستها
خالد: طيب بس عشان انا بدأت اغير
فريده:ههه تغير لي
خالد:عشان انتى من الصبح وانتى عماله تقولى بحب وواحد كان معايا وانا ساكت
فريده:انت بتغير
خالد:ومغرش لي بقا أنشأ الله واحد بيحب مراته يبقا يغير ولا ميغرش
فريده :ههههه غيور
خالد: بس ابت يالا خلينا نفطر
فريده:يالا
********
فى قصر البديرى فى جناح فاهر
شيماء قامت من النوم راسها بتوجعها اوى ودايخه لقت فاهر واقف قدامها ويبصلها وهى رجعت لوراء بخوف
شيماء:فى اى
فاهر:انتى كويسه
شيماء بصتله باستغراب
فاهر: بدأ يطول
شيماء:هو اى
فاهر:شعرك
شيماء حطت أيدها على شعرها لقته فعلا بدأ يطلع
فاهر:كلها مده ويرجع احلى من الاول
شيماء بحزن:مش طبيعي
فاهر بصلها بس مردش عليها
شيماء:انت جيت امبارح امتا
فاهر:لي
شيماء:عشان انت قولت يعنى
فاهر:مش ضروري تكملى انا فهمت انا رجعت متاخر لقيتك نايمه وكنت بفكر اصحيكى واتسلى بيكى شويه بس الصراحه انتى مش نوعى ولا من نوع اى حد اصلك من غير شعر ههه يالا البسى وانزلى ورايا بسرعه وسابها ونزل
شيماء فضلت بصه بصدمه جرحها فى أنوثتها وهانها ازاى ده عنده قلب ازاى
شيماء لنفسها:حرام عليك اللى انت بتعمله فيا ده كان ماله خالد بس مش كان احسن منك كان زمانى مستريح دلوقتي انا اتهنت اوى حرام عليك اللى انت بتعمله فيا وانا عماله اقول فاهر اتغير وكنت خلاص صدقت ده بس فى كل مره بتثبتلى العكس لي يا فاهر لي انا اقدر اهرب منه بس قلبى مش عايز يسيبك مشكلتى انى حبيت واحد بلا قلب بلا قلب يارب الرحمه يارب وقامت وغيرت هدومها ونزلت
*********
فى جناح مصعب
مصعب قام من النوم ملقش سما جنبه واتوقع انها ممكن تكون نزلت تحت وقام ودخل اتوضى وطلع صلى وغير هدومه وواقف بيسرح شعره وخلص وجه يحط البرفيوم شاف عفريت وراءه رمى الازازه من الخرعه
سما خلعت الوش اللى كانت لابسه ورقدت مكانها من الضحك
مصعب:انتى هبله يا بت فى حد يعمل اللى انتى بتعمليه ده
سما:اها انا
مصعب:انا سكتلك بمزاجى
سما:انت مش هتقدر تعمل حاجه اصلا
مصعب:للاسف اها عشان بحبك بس
سما بصت فى الأرض بخجل
مصعب:هتفضلى تتكسفى منى كتير
سما وشها احمر اكتر
مصعب: خلاص يستى المهم الشنط جاهزه
سما:اها كل حاجه جاهزه
مصعب:طيب يالا يستى
سما:انت مش ناوى تقولى احنا رايحين فين
مصعب:يالا وهتعرفى لما نوصل
سما:طيب يالا
وخدها ونزلوا تحت
*******
فى جناح يامن
يامن قام من النوم ملقاش يارا بس سمع صوت مايه وعرف انها جوه فى الحمام وقام ولفت نظره شنطه شكلها غريب راح ومسكها ولسه هيفتحها
يارا:بتعمل اى
يامن لف لاقى يارا واقفه ورائه:انتى طلعتى امتا
يارا: دلوقتي بتعمل اى بقا
يامن:اى الشنطه دى انا اول مره اشوفها
يارا:دى شنطه الميك اب بتاعى
يامن:نعم
يارا: اى
يامن:ميك اب اى معنديش الكلام ده الحاجات دى ممنوعه وايك اشوفك حطه منها عشان مزعلكيش وترميها فوراً
يارا:يا حبيبي اسمعنى انا قصدى انى بحط لما اكون انا وانت بس مش قصدى احط طول الوقت
يامن: حبيبي؟؟؟!!!اى التغيرات الجامده اللى على الصبح دى
يارا خدت بالها هى قالت اى ووشها بقا احمر وبصت فى الأرض
يامن:هههه خلاص خلاص يالا البسى بسرعه عشان ننزل نسلم على الكل ونمشى قبل منتاخر
يارا:ماشى
********
فى الاسفل الكل اجتمع ماعدا متيم
فاهر:متيم فين
الياس:مع واحد صحبه
عبدالرحمن:هو رجع من امبارح ولا فضل معه
الياس:لا فضل معه
فاهر:طيب انا عايز اقولكم حاجه بسرعه كده عشان العرسان يحلقوا
عبدالرحمن:حاجه اى
فاهر:انا شوفت مشكله الياس والحل الوحيد أن الياس يخطب البنت دى عشان الصحافه تكست ومتزقيش حد فيهم وده احسن حل انا شايفه
مصعب:هو حل حلو بس رأى الياس اهم
يامن:فعلا رأى الياس اهم
فاهر:هى هتكون خطوبه كده بس لحد ما الأمور تهدأ وكل المشاكل تتحل
مصعب:تمام انت اى رايك يا الياس
الياس:انا موافق
عبد الرحمن: خلاص اول ما الشباب يرجعوا من السفر احنا نجهز كل حاجه
فاهر:تمام
مصعب:طيب هنمشى احنا بقا سلام عليكم
الجميع: وعليكم السلام ورحمه الله وبركاته
مصعب خد سما ومشوا وبعده يامن خد يارا ومشى
فاهر همس لالياس:معاك المده دى خليها تعرف انك بتحبها
إلياس بص لفاهر وابتسم وهمسله:شكرا
فاهر:العفو
عبدالرحمن:اى اخبار نواره
الياس: الحمدلله الدكتور بيقول فى تحسن
فاهر:طيب الحمدلله
كل ده وشيماء قاعده مراقبه فاهر وسرحانه وفاهر لاحظ ده وعبدالرحمن بردو
عبدالرحمن:مالك يبنتى
شيماء لسه سرحانه ومردتش عليه
عبدالرحمن: شيماء
شيماء فاقت من السرحان:ها اى
عبدالرحمن:بقولك مالك
شيماء:لا ابدا مفيش
عبد الرحمن:لا فى فى اى باين عليكى مضايقه
شيماء فكرت بسرعه:عشان بقالى وقت كتير متطلعتش من هنا مش اكتر
عبدالرحمن: خلاص اخرجى انهارده وشمى هواء
شيماء بصت لفاهر
وفاهر قاعد رافع حاجبه
عبدالرحمن: ملكيش دعوه بفاهر انا اللي بقولك
شيماء قامت وباست راسه: شكرا يا جدو
عبدالرحمن:العفو روحى اجهزى بقا
شيماء:حالا
شيماء مشت
الياس:فرحانه انها هتخرج
فاهر:نعم وانت مركز معاها لي
الياس خاف منه:لا ابدا عن اذنك
الياس مشى
فاهر:اى ده
عبدالرحمن:اى
فاهر:خليتها تطلع من غير متاخد اذانى
عبدالرحمن:فاهر خف عليها شويه وسابها تطلع تشم هواء أمكن ترتاح وبلاش تصرفاتك دى معاها عشان ميجيش يوم وتندم على كل كده
فاهر قام ومردش عليه وطلع جناحه لاقى شيماء بتلبس
فاهر: متتاخريش معاكى لحد الساعه سته لو احتاجتى اى حاجه او حصل حاجه اتصلى بيا بسرعه انا هخلى حد من الحرس يروح معاكى
شيماء: ملوش داعى انا مش هتاخر اصلا وهجى بسرعه والمكان اللى هروحه قريب من هنا
فاهر:طيب خلى بالك من نفسك وقرب منها وباس راسها وسابها ومشى
شيماء: والله عنده انفصام في الشخصيه انا متاكده اى الجنان ده يارب الصبر من عندك عشان خلاص قربت اتجنن
**********
فى باريس مدينة احلام الجميع
نورهان:واو المدينة هنا روعه جدا والجو حلو اوى
منذر:عجابك
نورهان:جدا واو ايس كريم انا عايزة مليش دعوه
منذر:من الواضح انى اتجوزت طفله خليكى هنا هروح واجى
نورهان:طيب متتاخرش
منذر:طيب
منذر مشى ونورهان اقعدت تستنى
احد ما من خلفها: تيك توك تيك توك
نورهان لفت بخضه لقت كوكو واقفه ورائها
كوكو:اذيك يا حبيبتي
نورهان رجعت لوراء بخوف منها:انتى عايزة منى اى
كوكو:جايه اخد البضاعة اللى منذر حبيبي قالى عليها
نورهان:بضاعه اى
كوكو:انتى يا قمر اى ده هو مقالكيش
نورهان:انتى كدابه مستحيل منذر يعمل فيا كده كدابه
كوكو:كدابه كدابه هو هيجى دلوقتي يقولك بنفسه
نورهان: مستحيل كلامك ده مستحيل
منذر من خلفهم: كوكو حبيبتي اخيرا جيتى
كوكو جرت عليه وحضنته ونورهان واقفه بصلهم بصدمه
كوكو:اى ده يا حبيبي انت مقولتهاش على اتفقنا
منذر:هههههه معلش أصلها صدقت التمثيليه
نورهان:انت ازاى كده لي حرام عليك تضحك عليا كده انت عندك قلب انت مستحيل يكون عندك قلب
وجاءت تجرى منذر شدها جامد
منذر:انتى صح انا مستحيل يكون عندى قلب وشاور لاتنين يجوا
واحد منهم:امرك منذر بيك
منذر:خدوها على الشقه واحنا جايين وراكم
الشخص التانى:حاضر منذر بيك يالا
وشالو نورهان وهى عماله تصوط وواحد منهم خبطها على رأسها اغمى عليها وخدوها ومشوا
كوكو:برافو عرفت تمثل يالا ورانا شغل كتير مش عايزة اعتراض على حاجه
يتبع……….
##########
انتهى البارت التاسع والعشرين من روايه أباطرة العشق بقلم نرمين جمال.