روايه أباطرة العشق |نرمين جمال

﴿بسم الله الرحمن الرحيم﴾
البارت السادس والعشرين من روايه اباطره العشق#
صباح يوم جديد ملئ بالاحداث
فى فيلا رحيم
رحيم ونرمين قاعدين بيفطروا
نرمين:هو انا ممكن اسالك سؤال
رحيم:اها طبعا اتفضلى اسالى اى حاجه وبعد كده تسالى من غير إذن تمام
نرمين:تمام
رحيم:اى سؤالك بقا
نرمين:هو انت يتيم ولا اى انا معرفش لحد دلوقتي حاجه عنك
رحيم:اها يتيم زيك بس عندى عمه عايشه معايا هنا هى وبنتها وابنها
نرمين:امال هى فين احنا بقالنا يومين متجوزين مشوفتها هنا ولا مره لي
رحيم:هى مسافره دلوقتي وهترجع انهارده أنشأ الله
نرمين:بجد مقولتليش من بدرى لي
رحيم:انا لسه مفتكر دلوقتي كويسة انك فتحتى السيره
نرمين:انا هقوم اجهز كل حاجه بقا بس هى اسمها اى
رحيم:عمتى اسمها سعاد وابنها سيف ده قدى وانا وهو زى الاخوات نفس التفكير وكل حاجه وبنتها نوران ودى اصغر منى بسنتين تقريبا
نرمين:ماشى وانت بقا كنت عايش انت وبنت عمتك فى نفس البيت كده عادى
رحيم فهم أنها غيرانه واحب يستغل ده:واى يعنى دانا وهى قريبين من بعض اوى وكنا بنام فى نفس الاوضه مع بعض حتى
نرمين قلبت مره واحده وبعصبيه:اى نعم يخويا
رحيم:يما فى اى أهدى بهزر معاكى والله بهزر احنا اها كنا عايشين مع بعض في نفس البيت بس انا كنت مدرسه داخليه اصلا ولما كنت فى الجامعه كان وقتى كله بره البيت مع فاهر او فى الشركه وكنت برجع متأخر وهى بتكون نايمه والله وانا والله بعتبرها زى اختى مش اكتر
نرمين:لو طلع فى حاجه غير كده يبقا هنقرا الفاتحه عليك وعليها مفهوم
رحيم:مفهوم
نرمين ادتله ورقه
رحيم:اى دى
نرمين: محتاجه الطلبات دى
رحيم:طيب
وسابته ومشت
رحيم: نهار اسود ومنيل امال لو عرفت أن بنت عمتى اصلا بتحبنى وعمتى كانت عايزة تجوزهانى هتعمل فيا اى ربنا يستر أما اقوم اجيب الطلبات اللى قالت عليها بدل متموتنى وقام طلع يجيب الطلبات إللى نرمين قالت عليها
نرمين واقفه فى المطبخ بتحضر الاكل فونها رن وكانت نورهان
نرمين ردت عليها بسرعه
نرمين:ندله نستينى بالسرعه دى
نورهان:ههه وانا اقدر انساكى عامله اى
نرمين: الحمد لله وانتى عامله اى
نورهان بفرحه: الحمدلله مبسوطه اوى
نرمين: منذر بيعملك حلو
نورهان:جدا
نرمين:ايوى بقا
نورهان:هههه بس ابت انا اتصلت بيكى عشان اقولك انى مسافره
نرمين: مسافره فين
نورهان:مسافره باريس شهر عسل
نرمين:ايوى بقا يبقا افتكرينى فى الهدايا بس
نورهان:انا مستحيل انساكى
نرمين:اما نشوف يالا سلام
نورهان:هكلمك اول موصل هناك
نرمين:ماشى وانا هستنا بأى
نورهان:بأى
نرمين قفلت مع نورهان وكملت اللى كانت بتعمله وهى مش مستريحه ابدا وقلقانه حاسه ان فى حاجه هتحصل وكانت بتقطع حاجه ومخدتش بالها وكانت هتقطع ايدها بس صوت حد منعها
:حسبى
نرمين رمت السكينه بسرعه وفاقت من السرحان ولفت عشان تشوف مين اللى قالها حسبى ولفت
نرمين بصدمه: مستحيل مستحيل ازاى مستحيل
***********
فى قصر البديرى فى جناح فاهر
شيماء قامت من النوم لقت فاهر واقف بيلبس
فاهر: صباح الخير
شيماء: صباح النور
فاهر: قومى اتوضى وصلى وانزلى افطرى انا طالع على الشركه عندى شغل مهم وهرجع متأخر سلام
شيماء: وعليكم السلام
فاهر طلع وشيماء قامت واتوضت وصلت ونزلت تحت ملقتش حد وعرفت من الخدم أنهم كلهم خرجوا وجاءت تطلع اوضتها افتكرت نواره نزلت تانى وطلعت على المخزن ودخلت لقت نواره قاعده وباين عليها التعب شيماء رحتلها جرى
شيماء:انتى كويسه
نواره رفعت وشها تشوف مين لقتها شيماء ابتسمت وبصوت ضعيف:عامله اى
شيماء:انا كويسه وانتى
نواره: الحمدلله اقعدى
شيماء اقعدت جنبها
نواره:عايزة تعرفى اى
شيماء:انا عندى اسئله كتير عايزة اسالهالك
نواره:اسالى
شيماء:المره اللى فاتت انتى قولتيلى اقوم امشى بسرعه قبل ماهى تيجى هى مين دى اللى تيجى
نواره:انا
شيماء باستغراب:مش فاهمه انتى ازاى
نواره:انا هكملك بقيت الحكايه عشان تعرفى اى اللى حصل
شيماء:ياريت
نواره:بعد ما محمد مات احمد هو اللى مسك كل حاجه عبدالرحمن تعب اوى ومقدرش يدير حاجه وبالتالى احمد اللى يمسك وفعلا احمد مسك كل الشركات والشغل كان صعب عليه اوى وفى يوم كنت قاعده لوحدى واميره جاءت اقعدت معايا وشرب الشاى سوه وبعدين هى سبتنى ومشت وانا فضلت قاعده لوحدى بس مش فاكره اى اللى حصل محستش بنفسى غير وانا في مكان غريب والاغرب انى مش لابسه حاجه كل الحكايه انى مش فاكره حاجه ولا فاكره ده ازاى حصل بس كنت فاكره انى بعد ما اميره سبتنى ومشت انا قومت وغيرت هدومى وجيت هنا بس لي مش عارفه ولا فاكره
شيماء:ازاى
نواره:انا مش فاكره ازاى وبعدين بدأت اتصرف بغرابة كبيره اوى واعمل حاجات غريبه انا اول مره اعملها وقررت اروح لدكتور الاقى حل ويارتنى مروحت خدت فريده وفاهر وكنا رايحينوقابلنا اميره مرات محمد وانا قولتلها تيجي معانا بدل ماهى قاعده حزينه كده وهى وفقت وخرجنا من القصر وروحنا لدكتور انا بدأت اتصرف بغرابه وقولت لاميره ترجع القصر وانا هاخد فريده وفاهر وهنجيب حاجه ونيجى وهى رجعت القصر انا مش فاكره اى اللى حصل بعد كده كنت عامله زى المغيبه ورجعت القصر انا وفاهر بس فريده فين معرفش مش فاكره وفاهر اقعد فتره ساكت ومبيتكلمش معايا وأحمد فضل يدور على فريده وحاول أنه يعرف من فاهر اى اللى حصل بس مفيش فايده فاهر متكلمش وبعدين فى يوم كنت قاعده لقيت احمد داخل وكان مضايق اوى معرفش لي ونزل ضرب فيا وانا اقعدت اصرخ وهو يصرخ فيا
احمد بعصبية:لي عملتى فيا كده
وانا مش عارفه انا عملت اى ولقيتو رملى تليفونه وكان فديو شغال ليا انا وواحد غريب فى الفندق ازاى معرفش انا اقعدت افكر ازاى ممكن الفديو يكون مزور
احمد:انا اتاكدت أن الفيديو مش مزور لي عملتى فيا كده دى اخرت حبى ليكى
واقعد يضرب فيا وبعده سابنى ومشى وانا فضلت قاعده مكانى ابكى ازاى ده حصل انا مش فاكره حاجه وبليل لقيت احمد داخل واميره جنبه وقالى ببرود انا واميره اتجوزنا وحبسنى فوق فى الاوضه منعانى عن ولادى الياس كان بيجى يشوفنى بس فاهر ولا مره جه يشوفنى فيها ولا مره وجه فى يوم احمد دخل عليا وكان تعبان اوى واقعد يتكلم معايا وكان معه سكينه واقعد يترجانى انى اقتله وارحمه من العذاب اللى هو فيه ومره واحده وقع جالها جلطه في القلب ومات وانا مسكت السكينه وفى نفس الوقت فاهر والياس دخلوا وشافوا المنظر مش قادره انسى نظارات فاهر والياس ليا لحد دلوقتي مش قادره انساها وفضلت محبوسها هنا واللى اعرفه ان اميره ماتت وهى بتولد متيم بعدها معرفش حاجه تانى هى دى كل الحكايه ولحد دلوقتي فاهر فاهم انى قتلت احمد انا مستحيل اقتل احمد انا كنت بحب احمد جدا مستحيل اقتله مستحيل واقعدت تبكى
شيماء حضنتها:بس متبكيش عشان متتعبيش انا مصدقى وهخلى فاهر والكل يصدقك
نواره:يعنى انتى مصدقانى
شيماء:ايوى بس هو الدكتور قالك اى لما كنتى عنده
نواره:مش فاكره
شيماء: طيب هو دكتور مين
نواره: دكتور يوسف ال…….
شيماء:تمام اوعدك انى هثبت للكل انك بريئه بس فى حاجات انا لازم اعرفها
نواره: عبد الرحمن هو اللى يعرف كل حاجه
شيماء:تمام
نواره:يالا امشى بسرعه قبل ما حد يجى
شيماء:طيب هجيلك مره تانى
نواره: ماشى
شيماء طلعت من عند نواره ولسه هتدخل القصر لقت الياس فى وشها
الياس: انتى جايه منين
شيماء اتوترت مش عارفه تعمل اى بس خطرتلها فكره:جايه من المخزن
الياس: كنتى بتعملى اى هناك
شيماء:واحده من الخدم قالتلى أن المدام نواره عايزة تشوفنى
الياس:كانت عايزاكى لي
شيماء:كانت عايزة تقولى أن هى مقتلتش احمد بيه
الياس:كدابه
شيماء باهتمام :لي
الياس:هى اللى قتلته انا شوفتها بعين وشوفتها اكتر من مره بتهدده
شيماء باستغراب من كلام الياس ولنفسها:ازاى ده انا مش فاهمه حاجه انا لازم اعرف فى اى بالظبط
الياس:اوع تروحى عندها تانى حتى لو هى اللى طلبتك مفهوم
شيماء لسه هترد لقت فاهر جاى عليهم وشكله مضايق اوى
فاهر نسى ورق مهم ورجع يجيبه وهو داخل لاقى شيماء والياس واقفين مع بعض حس بغيره غريبه اوى كان نفسه يروح يضرب الياس وشيماء بس مسك أعصابه وراح يشوف هما واقفين مع بعض لي
فاهر:خير
الياس خاف من نظارات فاهر:طيب عن اذنكم انا بقا عشان عندى شغل ومشى
فاهر:كنتى واقفه معه لي انا مش منبه عليكى قبل كده
شيماء سابته ودخلت القصر وطلعت جرى على جناحهم وفاهر طلع ورائها مضايق من تصرفاتها
فاهر دخل ورائها وهو متعصب اوى ومسكها من ايدها جامد لدرجه انه كان هيكسرها
شيماء خافت منه اوى وفضلت تبكى وتترجى أنه يسيب ايدها
فاهر:لو شوفتك بعد كده واقفه مع واحد من اخواتى أو انا بكلمك وانتى سبتينى ومشيتى هندمك فاهمه ورمها على السرير وسابها ومشى وهى فضلت تبكى
*********
فى شقه فريده وخالد
خالد قاعد بيتفرج على التلفزيون وفريده قاعده قصدها بتفكر أن خالد جابها مصر عشان يدور على بنت عمه اللى بيحبها مش عشان يحميها من أمه بنت عمه محظوظه اوى عشان عندها حد بيحبها زى خالد يبختها
خالد:وصلتى لفين
فريده:ها
خالد:انتى بقالك ساعة سرحانه وصلتى لفين بقا
فريده:موصلتش
خالد:طيب ممكن تعمليلى قهوه عشان راسى هتنفرج
فريده:حاضر حالا
وقامت ومخدتش بالها ورجلها اتخبطت فى الكرسى وكانت هتقع لوراء خالد لحقها وساندها ووقعت عليه
خالد:هو انتى حلوه لي كده
فريده بصتله بخجل وهو فضل بصصلها بتركيز وبعدين قرب منها وباسها وهى بصله بصدمه وبعدها شالها ودخل جوه و…….
(نسبهم بقا عيب ههههه)
**********
فى قصر البديرى فى الاوضه المظلمه
الباب اتفتح ودخل واحد
:كله تمام يا جدو
عبدالرحمن:الصور اتبعتت
:اها اتبعتت كله شويه وهتلاقى فاهر قالب الدنيا
عبدالرحمن:متيم خلى بالك لفاهر يعرف أن انت اللى ورائها
متيم:متقلش فاهر مستحيل يعرف انى انا اللى ورائها
عبد الرحمن: ودلوقتي نقعد ونتفرج ونشوف اى اللى هيحصل
متيم:ههههه بتعجبنى افكارك يا جدو
*********
انتهى البارت السادس والعشرين من روايه اباطره العشق بقلم نرمين جمال.