روايه أباطرة العشق |نرمين جمال
﴿بسم الله الرحمن الرحيم﴾
البارت الاثنين وعشرين من روايه أباطرة العشق ##
فى لندن في المستشفى
شيماء بدأت تدوخ ومش حاسه بحاجه حواليها غير أن الممرض بدأ يلمسها
شيماء مش قادره تدافع عن نفسها بدأت تصوط بصوت عالى
شيماء بصوت عالى:فااااااهر
ومن حظها ان فاهر كان لسه داخل الاوضه واول ما سمع صوتها دخل جرى وشاف الممرض بيحاول يلمسها
فاهر عيونه لونها اتغير وشكله بقا مرعب اوى وقرب من الممرض وفضل يضرب فيه لحد مكسرلوا ايده ورقبته ورجله محدش قدر يحوشه من تحت أيدها غير الحرس الخاص بفاهر حشوه بالعافيه
فاهر بعصبية وصوت مخيف: وربى ما هرحمك انت عارف انت حولت تلمس مين وبص للحرس خدوهه وعرفوه هو حاول يلمس مين
احد الحرس:تمام يا فندم وخدوه ومشوا
فاهر صرخ فى الدكاتره اللى كانوا موجودين فى الاوضه:بره مش عايز اشوف حد هنا
كلهم طلعوا عشان خافوا من فاهر
فاهر طلعهم كلهم وسك الباب وجرى على شيماء وشالها وحطها على السرير كانت خلاص فقدت الواعى
فاهر بخوف: شيماء شيماء قومى
فضل يحاول أنه يفوقها بس مفيش فايده
فاهر طلع بسرعه وجاب دكتوره ورجع
الدكتوره كشفت عليها (الحوار مترجم)
الدكتوره: متقلقش فاهر بيك المدام كويسه والحمدلله مفيش حاجه اثرت على العمليه
فاهر:إذا لماذا اغمى عليها
الدكتوره:هذا اثر الخبطه ليس اكتر من هذا هى نائمه الآن اثر التعب والخوف ولن تفيق هلا
فاهر:هل تستطيع أن تسافر الان
الدكتوره:نعم تستطيع السفر الان لكن تحتاج إلى راحه اكبر
فاهر:ماشى دكتورة شكرا لك
الدكتوره:العفو
الدكتوره طلعت وفاهر طلع فونه واتصل بحد
فاهر:جهز الطياره انا جاى حالا وقفل وشال شيماء ومشى
*******
فى القاهرة فى فيلا رحيم
رحيم قام من النوم ملقاش نرمين جنبه نزل يدور عليها لقها واقفه فى المطبخ بتحضر الفطار رحيم راحلها وحضنها من وراء
رحيم: صباح الخير
نرمين بخجل: صباح النور
رحيم:انتى صاحيه من بدرى
نرمين:لا لسه من شويه
رحيم:طيب بتعملى اى بقا
نرمين:بحضرلك الفطار
رحيم:طعمه حلو
نرمين:انت لسه مدقتوش اصلا
رحيم :من غير مدقوه هو طعمه حلو زيك
نرمين بصت فى الأرض بخجل
رحيم:خصلتى ولا لسه بقا عشان هموت من الجوع
نرمين:اها خلصت هحطه بس على السفره
رحيم:اساعدك
نرمين:ممكن تحط الأطباق
رحيم:ماشى
رحيم خد الاطباق وحطها ونرمين حطت الاكل ولسه هتقعد رحيم شدها اقعدها على رجله
نرمين بخجل:انت بتعمل اى
رحيم:هفطر
نرمين: طيب اوع سبنى عشان تعرف تفطر
رحيم:لا انا هعرف افطر كده
نرمين:رحيم سبنى مينفعش كده
رحيم: متحوليش معايا عشان مش هتعرفى ويالا افطرى بقا بسرعه عشان نقضى شويه وقت مع بعض عشان اوديكى لصحبتك
نرمين بفرحه:هروحلها بدرى
رحيم:لا انتى فهمتى غلط انا بقول هنقضى شويه وقت مع بعض يعنى هوديكى ليها على بعد العصر
نرمين:ها
رحيم:كلمه كمان وحركه زياده هوديكى بعد العشاء
نرمين: خلاص هسكت
رحيم:ايوى كده مطيعه
******
فى القاهرة فى قصر البديري
سما ويارا واقفين بالهم ساعه عبقال ما المصمم يخلص
سما:انا زهقت احنا بقالنا ساعه واقفين وبندور
يارا:اها يا رجلى هو فستان ده ولا عذاب
سما:ونبى معرف لي كل ده
المصمم:مش عايز كلام افردى ضهرك انتى وهى ولفوا خلينا نخلص بسرعه لسه قدامنا شغل كتير
سما +يارا:هو لسه فى تانى
المصمم:اها
سما:الرحمه يارب
المصمم كمل شغل وخلصوا بعد نص ساعه والمصمم مشى
سما ويارا اقعدوا بتعب
سما:اها يا رجلى مش حاسه بيها
يارا:ولا انا
مصعب ويامن جه
مصعب: خلصتوا
سما:اها اخيرا
يارا:ده لو فستان الملكه مش هنقف كده
مصعب:هههههههه
يامن:ههههه ده مش اى فستان ده فستان الزوجه المستقبليه لحفيد البديري
مصعب:بالظبط
يارا لسه هتتكلم لقت فاهر داخل وشايل شيماء قامت
يارا: شيماء
كلهم لفوا لقوا فاهر داخل وشايل شيماء
مصعب رحله:فى اى
يامن:اى اللى حصل هى مالها
فاهر بعصبية:مش عايز اسمع صوت حد وسابهم وطلع ودخل جناحه وحط شيماء فى السرير وغطاها وفضل قاعد جنبها
فى الاسفل
سما:هو اى اللى حصل ومالها شيماء
مصعب:مش عارف والله والافضل منتكلمش فى الموضوع كتير عشان فاهر ميتعصبش على حد فينا
يامن: مصعب معه حق
مصعب:يالا يا سما اروحك
سما:اها يالا
مصعب خد سما ومشى
يامن:ادخلى ارتاحى شكلك تعبانه
يارا:انت رايح فين
يامن:عندى شغل هخلصه وارجع
يارا:تمام
*******
فى الصعيد فى الصحراء
خالد بيحفر تربه وفريده مربوطه وبتبكى
فريده:بلاش تعمل كده يا خالد
خالد كمل حفر ومردش عليها
فريده: ارجوك يا خالد بلاش تعمل كده
بردو مفيش رد وخالد مكمل حفر
فريده:فكنى يا خالد وطلقنى بس بلاش تعمل كده ارجوك يا خالد ارجوك
خالد:بس اخرسى
وقرب منها وشالها وحطها فى التربه وفريده تصرخ بكل صوتها وهو يرمى عليها التراب لحد مدفنها واقعد جنبها وفضل يبكى
خالد:فريده لا فريده لا
فريده:خالد قوم خالد انت بتحلم قوم خالد
خالد قام مفزوع وبيشر مايه
فريده باستغراب:فى اى
خالد حضنها جامد:انتى ممتيش
فريده باستغراب من تصرفه:مت ازاى مش فاهمه انت كنت بتحلم ب اى
خالد: استغفر الله العظيم يارب الحمدلله أنه كان حلم الحمدلله أنه كان حلم يارب ميتحقق
فريده:قوم صلى الصبح يا خالد وانسى اللى انت حلمت بيه
خالد بعد عنها:معاكى حق
خالد قام عشان يصلى وفريده فضلت قاعده مكانها بتفكر فى اللى حصل
فريده بشك:فى حاجه غريبه بتحصل من ورايا بس اى هى انا لازم اعرف أنهارده اى اللى بيحصل
*******
فى القاهرة الساعه بقت تلاته لى فى الحديقة العامة
متيم راح لاقى ايلاف قاعده وماسكه مصحف فى أيدها
متيم: السلام عليكم
ايلاف: وعليكم السلام ورحمه الله وبركاته اتفضل اقعد
متيم اقعد ولاحظ أن لبس ايلاف المره دى واسع وطويل عن العاده
متيم:فى اى بقا انتى ماسكه اى
ايلاف:ده مصحف انا عايزة منك خدمه
متيم:اى هى
ايلاف أدت المصحف لمتيم: عايزاك تعملنى ازاى اقرأ القرآن صح
متيم بصلها باستغراب
ايلاف:اى مش هتساعدنى ولا اى
متيم:لا هساعدك
ايلاف:ماشى يالا
متيم فتح المصحف وبدأ يقرأ ويعلمها ازاى اقرأ فضلوا كده لحد الساعه خمسه
متيم قفل المصحف: كفايه عليكى كده أنهارده
ايلاف:انت قولت فاضى لحد الساعه خمسه ودلوقتي الساعه خمسه شكرا
متيم:العفو تحبى اوصلك
ايلاف:لا شكرا معايا عربيتى
متيم:طيب خدى بالك وانتى بتسوقى
ايلاف:حاضر عن اذنك
متيم: اتفضلى
ايلاف مشت ومتيم قام مشى
*******
فى قصر البديري فى جناح فاهر
فاهر لسه قاعد جنب شيماء مستنى أنها تفوق بس مفيش فايده فضل قاعد ربع ساعة كمان وشيماء فاقت بصت حواليها وعرفت انها رجعت مصر بس ازاى متعرفش لقت فاهر قاعد جنبها اول ماشافتوا بدأت ترجع لوراء بخوف
فاهر بصلها باستغراب من رده فعلها:انتى كويسه فى اى مالك
شيماء مردتش عليه وبدأت ترجع لوراء بخوف وكانت هتقع فاهر لحقها وساندها
شيماء بعدت عن فاهر بسرعة وخوف
فاهر:فى اى متردى عليا
شيماء مردتش عليه فاهر اتعصب ومسكها من دراعها جامد واتوقع انها يلاقيها بتعيط زى كل مره بس المره دى لقها بترجع لوراء بخوف للدرجه دى بقت بتخاف منه
فاهر حس كان حد خبطه بسكينه فى قلبه وسابها وطلع بسرعة
شيماء اول ملقت فاهر طلع اقعدت تبكى
*******
فى المساء فى الفندق اللى فيه فرح نورهان ومنذر
فى اوضه نورهان الباب خبط
نورهان ادخل
نرمين دخلت وهى لابسه فستان حفلات لونه بيبى بلو ولبسه طرحه نفس اللون كان شكله حلو اوى
نورهان كانت لبسه فستان زفاف ضيق من فوق ونازل على واسع وحطها ميك اب بسيط كانت حلو اوى
نورهان: اتاخرتى لي كل ده
نرمين:غصب عني والله
نورهان:ايوى بقا منتى عروسه جديده
نرمين:بس يا قليله الادب
واقعدوا يهزروا مع بعض لحد ما منذر جه خد نورهان ونزلوا القاعه والحفله بدأت
نرمين ورحيم والياس ومتيم قاعدين مع بعض على نفس التربيزة نرمين قامت تشوف نورهان واليأس شاف لامار قام رحلها شكلها كان متغير اوى كانت لابسه فستان اسود طويل وعليه طرحه نبيتى كانت بسيطة وحلوه اوى
الياس: السلام عليكم
لامار: وعليكم السلام
إلياس:عامله اى
لامار: الحمدلله وحضرتك يا دكتور
الياس بضيق من كلمه يا دكتور: الحمدلله
لامار لسه هتتكلم بس قطعها أن الدنيا ضلمت وميوزك شعبى اشتغلت وبعدين الاضاءه رجعت وكوكو كانت واقفه قدام منذر وونورهان و لابسه بدله رقص
منذر اول ماشافها اتوتر اوى ومش عارف يعمل اى بص لنورهان لاقها بتبصلها بنظارات غريبه معرفش يفسر هى نظارات اى بالظبط
كوكو بدأت ترقص خلت كل اللى فى القاعه مصدوم وبعد مخلصت مسكت الميك
كوكو:دى كانت هديتى للعرسان تشاو ومشت وقبل متمشى غمزت لمنذر
يتبع…….
######
انتهى البارت الاثنين وعشرين من روايه أباطرة العشق بقلم نرمين جمال.
البارت الاثنين وعشرين من روايه أباطرة العشق ##
فى لندن في المستشفى
شيماء بدأت تدوخ ومش حاسه بحاجه حواليها غير أن الممرض بدأ يلمسها
شيماء مش قادره تدافع عن نفسها بدأت تصوط بصوت عالى
شيماء بصوت عالى:فااااااهر
ومن حظها ان فاهر كان لسه داخل الاوضه واول ما سمع صوتها دخل جرى وشاف الممرض بيحاول يلمسها
فاهر عيونه لونها اتغير وشكله بقا مرعب اوى وقرب من الممرض وفضل يضرب فيه لحد مكسرلوا ايده ورقبته ورجله محدش قدر يحوشه من تحت أيدها غير الحرس الخاص بفاهر حشوه بالعافيه
فاهر بعصبية وصوت مخيف: وربى ما هرحمك انت عارف انت حولت تلمس مين وبص للحرس خدوهه وعرفوه هو حاول يلمس مين
احد الحرس:تمام يا فندم وخدوه ومشوا
فاهر صرخ فى الدكاتره اللى كانوا موجودين فى الاوضه:بره مش عايز اشوف حد هنا
كلهم طلعوا عشان خافوا من فاهر
فاهر طلعهم كلهم وسك الباب وجرى على شيماء وشالها وحطها على السرير كانت خلاص فقدت الواعى
فاهر بخوف: شيماء شيماء قومى
فضل يحاول أنه يفوقها بس مفيش فايده
فاهر طلع بسرعه وجاب دكتوره ورجع
الدكتوره كشفت عليها (الحوار مترجم)
الدكتوره: متقلقش فاهر بيك المدام كويسه والحمدلله مفيش حاجه اثرت على العمليه
فاهر:إذا لماذا اغمى عليها
الدكتوره:هذا اثر الخبطه ليس اكتر من هذا هى نائمه الآن اثر التعب والخوف ولن تفيق هلا
فاهر:هل تستطيع أن تسافر الان
الدكتوره:نعم تستطيع السفر الان لكن تحتاج إلى راحه اكبر
فاهر:ماشى دكتورة شكرا لك
الدكتوره:العفو
الدكتوره طلعت وفاهر طلع فونه واتصل بحد
فاهر:جهز الطياره انا جاى حالا وقفل وشال شيماء ومشى
*******
فى القاهرة فى فيلا رحيم
رحيم قام من النوم ملقاش نرمين جنبه نزل يدور عليها لقها واقفه فى المطبخ بتحضر الفطار رحيم راحلها وحضنها من وراء
رحيم: صباح الخير
نرمين بخجل: صباح النور
رحيم:انتى صاحيه من بدرى
نرمين:لا لسه من شويه
رحيم:طيب بتعملى اى بقا
نرمين:بحضرلك الفطار
رحيم:طعمه حلو
نرمين:انت لسه مدقتوش اصلا
رحيم :من غير مدقوه هو طعمه حلو زيك
نرمين بصت فى الأرض بخجل
رحيم:خصلتى ولا لسه بقا عشان هموت من الجوع
نرمين:اها خلصت هحطه بس على السفره
رحيم:اساعدك
نرمين:ممكن تحط الأطباق
رحيم:ماشى
رحيم خد الاطباق وحطها ونرمين حطت الاكل ولسه هتقعد رحيم شدها اقعدها على رجله
نرمين بخجل:انت بتعمل اى
رحيم:هفطر
نرمين: طيب اوع سبنى عشان تعرف تفطر
رحيم:لا انا هعرف افطر كده
نرمين:رحيم سبنى مينفعش كده
رحيم: متحوليش معايا عشان مش هتعرفى ويالا افطرى بقا بسرعه عشان نقضى شويه وقت مع بعض عشان اوديكى لصحبتك
نرمين بفرحه:هروحلها بدرى
رحيم:لا انتى فهمتى غلط انا بقول هنقضى شويه وقت مع بعض يعنى هوديكى ليها على بعد العصر
نرمين:ها
رحيم:كلمه كمان وحركه زياده هوديكى بعد العشاء
نرمين: خلاص هسكت
رحيم:ايوى كده مطيعه
******
فى القاهرة فى قصر البديري
سما ويارا واقفين بالهم ساعه عبقال ما المصمم يخلص
سما:انا زهقت احنا بقالنا ساعه واقفين وبندور
يارا:اها يا رجلى هو فستان ده ولا عذاب
سما:ونبى معرف لي كل ده
المصمم:مش عايز كلام افردى ضهرك انتى وهى ولفوا خلينا نخلص بسرعه لسه قدامنا شغل كتير
سما +يارا:هو لسه فى تانى
المصمم:اها
سما:الرحمه يارب
المصمم كمل شغل وخلصوا بعد نص ساعه والمصمم مشى
سما ويارا اقعدوا بتعب
سما:اها يا رجلى مش حاسه بيها
يارا:ولا انا
مصعب ويامن جه
مصعب: خلصتوا
سما:اها اخيرا
يارا:ده لو فستان الملكه مش هنقف كده
مصعب:هههههههه
يامن:ههههه ده مش اى فستان ده فستان الزوجه المستقبليه لحفيد البديري
مصعب:بالظبط
يارا لسه هتتكلم لقت فاهر داخل وشايل شيماء قامت
يارا: شيماء
كلهم لفوا لقوا فاهر داخل وشايل شيماء
مصعب رحله:فى اى
يامن:اى اللى حصل هى مالها
فاهر بعصبية:مش عايز اسمع صوت حد وسابهم وطلع ودخل جناحه وحط شيماء فى السرير وغطاها وفضل قاعد جنبها
فى الاسفل
سما:هو اى اللى حصل ومالها شيماء
مصعب:مش عارف والله والافضل منتكلمش فى الموضوع كتير عشان فاهر ميتعصبش على حد فينا
يامن: مصعب معه حق
مصعب:يالا يا سما اروحك
سما:اها يالا
مصعب خد سما ومشى
يامن:ادخلى ارتاحى شكلك تعبانه
يارا:انت رايح فين
يامن:عندى شغل هخلصه وارجع
يارا:تمام
*******
فى الصعيد فى الصحراء
خالد بيحفر تربه وفريده مربوطه وبتبكى
فريده:بلاش تعمل كده يا خالد
خالد كمل حفر ومردش عليها
فريده: ارجوك يا خالد بلاش تعمل كده
بردو مفيش رد وخالد مكمل حفر
فريده:فكنى يا خالد وطلقنى بس بلاش تعمل كده ارجوك يا خالد ارجوك
خالد:بس اخرسى
وقرب منها وشالها وحطها فى التربه وفريده تصرخ بكل صوتها وهو يرمى عليها التراب لحد مدفنها واقعد جنبها وفضل يبكى
خالد:فريده لا فريده لا
فريده:خالد قوم خالد انت بتحلم قوم خالد
خالد قام مفزوع وبيشر مايه
فريده باستغراب:فى اى
خالد حضنها جامد:انتى ممتيش
فريده باستغراب من تصرفه:مت ازاى مش فاهمه انت كنت بتحلم ب اى
خالد: استغفر الله العظيم يارب الحمدلله أنه كان حلم الحمدلله أنه كان حلم يارب ميتحقق
فريده:قوم صلى الصبح يا خالد وانسى اللى انت حلمت بيه
خالد بعد عنها:معاكى حق
خالد قام عشان يصلى وفريده فضلت قاعده مكانها بتفكر فى اللى حصل
فريده بشك:فى حاجه غريبه بتحصل من ورايا بس اى هى انا لازم اعرف أنهارده اى اللى بيحصل
*******
فى القاهرة الساعه بقت تلاته لى فى الحديقة العامة
متيم راح لاقى ايلاف قاعده وماسكه مصحف فى أيدها
متيم: السلام عليكم
ايلاف: وعليكم السلام ورحمه الله وبركاته اتفضل اقعد
متيم اقعد ولاحظ أن لبس ايلاف المره دى واسع وطويل عن العاده
متيم:فى اى بقا انتى ماسكه اى
ايلاف:ده مصحف انا عايزة منك خدمه
متيم:اى هى
ايلاف أدت المصحف لمتيم: عايزاك تعملنى ازاى اقرأ القرآن صح
متيم بصلها باستغراب
ايلاف:اى مش هتساعدنى ولا اى
متيم:لا هساعدك
ايلاف:ماشى يالا
متيم فتح المصحف وبدأ يقرأ ويعلمها ازاى اقرأ فضلوا كده لحد الساعه خمسه
متيم قفل المصحف: كفايه عليكى كده أنهارده
ايلاف:انت قولت فاضى لحد الساعه خمسه ودلوقتي الساعه خمسه شكرا
متيم:العفو تحبى اوصلك
ايلاف:لا شكرا معايا عربيتى
متيم:طيب خدى بالك وانتى بتسوقى
ايلاف:حاضر عن اذنك
متيم: اتفضلى
ايلاف مشت ومتيم قام مشى
*******
فى قصر البديري فى جناح فاهر
فاهر لسه قاعد جنب شيماء مستنى أنها تفوق بس مفيش فايده فضل قاعد ربع ساعة كمان وشيماء فاقت بصت حواليها وعرفت انها رجعت مصر بس ازاى متعرفش لقت فاهر قاعد جنبها اول ماشافتوا بدأت ترجع لوراء بخوف
فاهر بصلها باستغراب من رده فعلها:انتى كويسه فى اى مالك
شيماء مردتش عليه وبدأت ترجع لوراء بخوف وكانت هتقع فاهر لحقها وساندها
شيماء بعدت عن فاهر بسرعة وخوف
فاهر:فى اى متردى عليا
شيماء مردتش عليه فاهر اتعصب ومسكها من دراعها جامد واتوقع انها يلاقيها بتعيط زى كل مره بس المره دى لقها بترجع لوراء بخوف للدرجه دى بقت بتخاف منه
فاهر حس كان حد خبطه بسكينه فى قلبه وسابها وطلع بسرعة
شيماء اول ملقت فاهر طلع اقعدت تبكى
*******
فى المساء فى الفندق اللى فيه فرح نورهان ومنذر
فى اوضه نورهان الباب خبط
نورهان ادخل
نرمين دخلت وهى لابسه فستان حفلات لونه بيبى بلو ولبسه طرحه نفس اللون كان شكله حلو اوى
نورهان كانت لبسه فستان زفاف ضيق من فوق ونازل على واسع وحطها ميك اب بسيط كانت حلو اوى
نورهان: اتاخرتى لي كل ده
نرمين:غصب عني والله
نورهان:ايوى بقا منتى عروسه جديده
نرمين:بس يا قليله الادب
واقعدوا يهزروا مع بعض لحد ما منذر جه خد نورهان ونزلوا القاعه والحفله بدأت
نرمين ورحيم والياس ومتيم قاعدين مع بعض على نفس التربيزة نرمين قامت تشوف نورهان واليأس شاف لامار قام رحلها شكلها كان متغير اوى كانت لابسه فستان اسود طويل وعليه طرحه نبيتى كانت بسيطة وحلوه اوى
الياس: السلام عليكم
لامار: وعليكم السلام
إلياس:عامله اى
لامار: الحمدلله وحضرتك يا دكتور
الياس بضيق من كلمه يا دكتور: الحمدلله
لامار لسه هتتكلم بس قطعها أن الدنيا ضلمت وميوزك شعبى اشتغلت وبعدين الاضاءه رجعت وكوكو كانت واقفه قدام منذر وونورهان و لابسه بدله رقص
منذر اول ماشافها اتوتر اوى ومش عارف يعمل اى بص لنورهان لاقها بتبصلها بنظارات غريبه معرفش يفسر هى نظارات اى بالظبط
كوكو بدأت ترقص خلت كل اللى فى القاعه مصدوم وبعد مخلصت مسكت الميك
كوكو:دى كانت هديتى للعرسان تشاو ومشت وقبل متمشى غمزت لمنذر
يتبع…….
######
انتهى البارت الاثنين وعشرين من روايه أباطرة العشق بقلم نرمين جمال.