روايه أباطرة العشق |نرمين جمال

﴿بسم الله الرحمن الرحيم﴾
البارت الثالث عشر من روايه أباطرة العشق#فى القاهره الساعه سابعه صباحا فى مستشفى القاهر الخاص
رحيم دخل وهو شايل نرمين بصوت عالى:دكتور عايز دكتور بسرعه
أحد الممرضات جاءت:فى اى بتزعق لي كده
رحيم:عايز دكتور بسرعه
الممرضه:مفيش دكاتره فاضين دلوقتي
رحيم:انا عايز دكتور بسرعه اتصرفى او دكتوره
الممرضه:قولنا مفيش وبعدين انت ازاى دخلت بدى هنا وشاورت على نرمين
رحيم:ومالها دى
الممرضه:اكيد ملوثه هتلوث المكان
رحيم نزل نرمين على السرير الناقل وقرب من الممرضه
رحيم: بقا دى اللى هتلوث المكان امال انتى اى
الممرضه: انت بتقرب كده لي وبعدين انت بتكلمنى ازاى كده انت متعرفش انا مين
رحيم:محصلناش القرف يختى مين يعنى
الممرضه:انا كبيره الموظفات هنا
رحيم:طيب بصى بقا قدام خمس دقايق تجيبى دكتوره بسرعه بدل مخلص عليكى و اقفلكم المستشفى هنا
الممرضه:لي أنشأ الله انت مين
رحيم: انا صاحب المستشفى يختى رحيم مالك مسمعتيش بيا قبل كده يالا اخلصى والا
الممرضه:لا خلاص يا فندم انا اسفه على اللى حصل اتفضل معايا نحطها في اوضه عبقال ما الدكتور يجى
رحيم: دكتورة عايزة دكتوره
الممرضه:حاضر يا فندم حالا
رحيم شال نرمين تانى ودخلها اوضه وفضل قاعد جنبها لحد ما الدكتوره جاءت وطلبت منه انو يتفضل بره عبقال متكشف عليها رحيم طلع واستغل ده وراح اقرب مسجد وصلى فرض الفجر اللى سابه واعتذر من ربنا عليه واقعد يدعى لنرمين شوي وبعدها رجع المستشفى تانى لاقى الدكتوره طالعه راحلها جرى
رحيم:خير يا دكتوره
الدكتوره:للاسف خسرنا الجنين وكمان الرحم متؤذي اوى
رحيم بيسمع كلامها بصدمه وسؤال واحد يخطر في باله ازاى انا مش فاهم حاجه
الدكتوره: استاذ رحيم انت كويس
رحيم:اها كملى
الدكتوره:هى حاليا نايمه من قصر البنج وهتفوق كمان شويه هتكون محتاجك جنبها عن اذنك
رحيم : اتفضلى
الدكتوره مشت ورحيم دخل اقعد جنب نرمين مستغربها مش فاهم حاجه ولا أفهم اى اللى بيحصل مش عارف يعمل اى يسبها ويمشى ولا يفضل قاعد ولا اى بصلها لقها لسه نايمه وقرر أنو يفضل قاعد جنبها
**********
فى قصر البديري فى جناح فاهر
فاهر قام من النوم لاقى نفسه نايم جنب شيماء قام بسرعه
قاهر: استغفر الله العظيم يارب ودخل الحمام اتوضى وطلع صلى وبعدها بص لشيماء
فاهر: انتى يالا قومى
شيماء قامت وهى لسه نعسانه ورجلها بتوجعها اوى المفروض تحطلها مسكن فتحت عيونها بصت لقت فاهر واقف قدامها رجعت لوراء بخوف هى بقت بتخاف منه اوى
قاهر:اهدى متخافيش يالا قومى الساعه بقت سبعه ونص
شيماء:حاضر
وجاءت تقوم مقدرتش وكانت هتقع فاهر لحقها وساعدها انها تقعد تانى وبعدين قام وجاب حقنه مسكن
شيماء بخوف:اى ده
فاهر يصلها باستغراب:حقنه هتريحك
شيماء:لا مش عايزاها مش عايزة اموت
فاهر:ده مسكن مش سم واهدى عشان اعرف ادهالك
شيماء سكتت مردتش عليه وهو ادلها الحقنه ورجلها هدت خالص وبقت بتقدر تمشى عليها
قاهر:يالا قومى غيرى هدومك وصلى الصبح وانزلى ورايا ومتتاخريش
شيماء:ماشى
فاهر نزل وشيماء قامت وغيرت هدومها وصلت الصبح
شيماء:انا لازم الاقى طريقه اهرب بيها من هنا وبسرعه كمان وده احسن وقت وطلعت من الاوضه لقت واحده من الخدم
شيماء:لو سمحتي
الخادمه:نعم
شيماء:هو مفيش باب تانى هنا غير الباب الرئيسي
الخادمه:لا فى بابين تانى واحد بيطلع على مكان الحرس والتانى بيطلع على المخزن القديم اللى وراء القصر
شيماء:ماشى شكرا
الخادمه: العفو عن اذنك مدام
شيماء:اتفضلى
الخادمه مشت
شيماء:انا هطلع من الباب اللى بيطلع على المخزن ده احسن حل وحاول الاقى البوابه عشان لو طلعت من باب الحرس ممكن حد يقول لفاهر
فى الاسفل
متيم يامن واليأس وفاهر قاعدين بيفطروا
فاهر:امال جدو فين
متيم:تعبان شوي هيفضل فى اوضته
فاهر:هو كويس
الياس: متقلقش الممرضه قالت إنه كويس بس محتاج يرتاح شويه
فاهر: امممممم امال مصعب فين
متيم:بيتهيالى انو نزل يجرى بدرى حاجه زى كده
يامن:اهو جه اهو
كلهم بصوا لقوا مصعب واقف قدامهم وتعابير وشه مش خير ابدا
فاهر:فى اى
يامن:انت كنت فين
الياس:انت كويس
مصعب بجمود:اها
فاهر:كنت فين
مصعب:كنت بتمشى شويه
متيم:مش قولتلكم
فاهر:طيب اقعد افطر يالا
مصعب:لا مليش نفس هو جدو فين
متيم: فى اوضته
مصعب:طيب انا طالع اشوفه
مصعب طلع مسمعش ردهم
يامن باستغراب:هو فى اى
الياس: والله معرف
فاهر قاعد بيبص فى ساعته و مستغرب شيماء مجاتش لحد دلوقتي لي وقام يشوفها
فى المخزن
شيماء وصلت عند المخزن ودخلت لقت نواره مربوطه بصتلها باستغراب وجاءت تمشى رجعت تانى
شيماء:انتى شكلك بقالك كتير هنا في القصر ده
نواره بصتلها بحزن ومردتش
شيماء:متعرفيش اخرج من هنا ازاى
نواره بصوت ضعيف: متسبيش فاهر هو قاسى بس والله مافى اطيب منه ولا احن منه متسبهوش
شيماء بصتلها باستغراب:انتى بتقولى كده امال حولتى تموتينى لي
نواره ببكاء:انتى متعرفيش حاجه محدش عارف حاجه
شيماء:فى اى ولي بيعملوا معاكى كده
نواره: بدفع تمن غلطه مليش ذنب فيها
شيماء:ازاى
نواره بصتلها وقررت تقولها كل حاجه ولسه هتتكلم
:انتى بتعملى اى هنا
شيماء لفت لقت فاهر واقف ورائها
شيماء بخوف وتوتر:مش بعمل حاجه
فاهر:جيتى هنا ازاى
شيماء بكدب:تهت ولقيت نفسي هنا
فاهر:طيب كويس أن حد من الحرس شافك وقالى يالا قومى معايا ومتجيش هنا تانى
شيماء قامت وبصت لنواره
فاهر:يالا
شيماء:ماشى
فاهر خدها وطلع من المخزن وسابو نواره مربوطه اللى متكلمتش وفضلت بصها لفاهر بحزن وندم
*********
فى الصعيد فى سرايا خالد هاشم
خالد دخل من بره لقى اللى اتجوزها امبارح قاعده ومديالو ضهرها وشعرها طويل مغطى ضهرها من وراء هو أحد دلوقتي ميعرفش اسمها اى
خالد:انتى
البنت لفت
خالد انبهر بلون عيونها العسلى وخدودها الحمره
خالد:اسمك اى
البنت:ها هو انت متجوزنى ومش عارف أسمى اى
خالد استغرب من طريقه كلامها كانت لهجه مصريه مش صعيديه وكمان باين انها مش من الصعيد عشان بنات الصعيد مفيش واحده تقدر ترد كده على زوجها حتى لو اى:لا معرفش اسمك اى
البنت:أسمى فريده
خالد اقعد قدامها :بصى يبنت الناس انا قولتلك امبارح انى بحب بت عمى وهفضل ادور عليها لحد ملاقيها بس شكلى مش هلاقيها ومش عايز اظلمك قدام ربنا انا مش عارف انتى شايفنى ازاى دلوقتي انا فاضى دلوقتي لو عندك اى سؤال عايزة تساليه
فريده:انا معنديش اسئله لو انت عايز اتفضل
خالد:عايز اعرف عنك كل حاجه
فريده:انا أسمى فريده عندى 19سنه كنت عايشه في القاهره مع ابويا وأمى وجينا هنا بامر من جدى وبعدها والدك جه طلب ايدى للجواز منك ومكنش ينفع ارفض ووفقت واتجوزتك واصدمت من اللى انت قولتله امبارح بس مش بنت البديرى اللى تخسر ووعدك انك هتيجى فى يوم من الايام وخلال شهر واحد بس وهتكون بتعشقنى يا ابن هاشم
خالد:اى الثقه دى واثقه من نفسك اوى
فريده: فعلا واثقه من نفسى جدا
خالد:واى بنت البديرى دى معنها اى ده لقب عيلتك مثلا
فريده:لا مش لقب عيلتى انا من عيله حسان
خالد:امال
فريده:من وانا صغيره كنت دايما بقولها مش بنت البديرى اللى تخسر ابدا بس مش فاكره كنت بقول كده لي
خالد:مسالتيش أهلك لي
فريده:سالتهم اكتر من مره قالوا ميعرفوش
خالد:اممم
فريده:قابل التحدى
خالد: تحدى اى
فريده:انت لحقت نسيت تحدى انك خلال شهر هتكون بتعشقنى
خالد:قابل يستى ونشوف فى الاخر
فريده:نشوف يالا بقا عايزة افطر
خالد:يالا يستى ننزل نفطر تحت
فريده:يالا
*********
فى القاهرة فى قصر البديري
شيماء فاهر آلياس متيم يامن ويارا واقفه جنب عبدالرحمن اللى نزل مع مصعب
فاهر:فى اى يا جدو لي جمعنا كده
عبد الرحمن:عندى قرر مهم لازم الكل يعرفوا
متيم:اى هما
عبدالرحمن: خلال شهر مصعب ويامن هيتجوزوا
الجميع بصدمه وفى صوت واحد:اى ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
عبد الرحمن:زى مسمعتوا
يامن: اتجوز مين انا مش فاهم حاجه
مصعب:انا قررت اتجوز
فاهر:ومين دى إنشاء الله
مصعب:الانسه سما اللى شغاله سكرتيره عندى فى الشركه
فاهر بشك:لي
مصعب:هو اى اللى لي انا اتعملت معاها وشايفها انسانه محترمه جدا وانا الصراحه اعجبت بيها وموافق انى اتجوزها
فاهر:طلاما كده ماشى
مصعب:يعنى معندكش مانع
فاهر:لا انا شوفتها اكتر من مره فى الشركه ومشفتش حاجه وحشه منها
عبد الرحمن:طيب على خيره الله
يامن:انا مش فاهم انا هتجوز مين ؟؟؟؟
عبد الرحمن: يارا!
يامن+يارا:اى
عبد الرحمن:يارا عجبانى اوى ونفسى تكون واحده من العيله انتى اى رايك يا يارا
يارا:انا اها اعرف حضرتك من مده بس حبيت حضرتك جدا وبعتبرك زى والدى بس مينفعش اتجوز كده ممكن تفسروا انى اتجوزت كده عشان فلوسه وانا مش موافقه أنا اسفه
فاهر:جدو قال فرحك على يامن خلال شهر وكلامه هيتنفذ مفيش اعتراض
يارا بصت لفاهر بخوف وصدمه ولسه هتتكلم شيماء بصتلها أنو مفيش فايده توافق وخلاص
عبدالرحمن:على خيره الله اى رايك يا يامن
يامن:يا جدو ده مينفعش
عبدالرحمن:لو مش موافق ممكن الياس أو متيم مفيش مانع
إلياس ومتيم لسه هيتكلموا يامن قطعهم
يامن:لا انا موافق
عبد الرحمن:على خيره الله كلو هيكون جاهز خلال شهر
متيم بصدمه:اى ده ؟؟؟؟؟؟
كلهم بصوا وانصدموا
يتبع……..
########
انتهى البارت الثالث عشر من روايه أباطرة العشق بقلم المؤلفة الصغيرة نرمين جمال.