رواية طبيب حب للكاتبة ميادة /كاملة

الفصل الرابع
سميحه :اسمعى كلامى بس مش هنخليه يطلقك كده ونبقى طلعنا من المولد بلا حمص لازم يأمنلك مستقبلك
ندى بعياط:بس انا مش عايزه ابقى مطلقه انا اى نعم مش عارفه احب مازن من كتر المشاكل بس ممكن اديله فرصه
سميحه :هتفضلى طول عمرك هبله هو طالما مفيش تفاهم بينكو هتفضلو كده طول عمركو وبعدين هو فين ده طول النهار فى شغله ويا اما بيذاكر هتحبيه امتى بلا خيبه اسمعى كلامى وخليكى ناصحه اول ما يجى وهو لسه فرحان كده بالبيبى قوليلو احنا فى مشاكل على طول وانك مش حاسه بالامان معاك وخليه يجيب شقه يكتبها باسمك وقوليلو هتبقى لابننا وهو هيصدقك

ندى:وبعدين افرضى ما وفقش
سميحه:اتقمصى وهو عارف ان الزعل وحش على الحوامل وما هيصدق اصلا ينفذلك طلب
وفعلا ندى نفذت خطه امها ذى ما قالت لها
مازن:نعم شقه اللى اللى اشتريهالك فى العماره الى بتتبنى جنب مامتك ده من حبى فى مامتك وامان ايه اللى عايزه تحسى بيه اعقلى وبطلى تخلى حد يلعب فى دماغك

ندى نفذت الخطه وخاصمت مازن
مازن فى شغله :انا تعبت
محمود:فى ايه
مازن خلاص معدش فيا نفس للجوازه دى
محمود :لا عيب عليك هى اول سنه بتبقى المشاكل فيها للركب كده
مازن:خلاص انا جبت اخرى لولا اللى فى بطنها كنت طلقتها
بيعدى شهر وندى بقت فى اول الثالث وكده دخلت فى الخطر هى عايزه مازن يجيب الشقه علشان تعرف تنزل البيبى وتطلق منه فتحت موضوع الشقه تانى
مازن:انتى لسه ما عقلتيش

ندى:لا ده حقى انت هددتنى كذا مره بالطلاق وانا خايفه
مازن:والشقه دى هى الل هطمنك
ندى :اه
مازن:وانا مش ناوى اجيبها
قال الكلمه دى ونزل ندى اتصلت بمامتها
ندى :ماما مازن رافض خالص
سميحه طيب تعالى عندى علشان تاخدى البرشام اللى دكتوره اعتماد قالتلنا عليه
ندى:بس يا ماما كده هنزل البيبى ولا اخدت منه شقه ولا حاجه
سميحه:ما احنا مش هنقول انك نزلتى البيبى هنلعب عليه شويه ولازم نخلص علشان بعد كده هيبقى الموضوع خطر عليكى
ندى قامت حضرت شنطتها وكتبت جواب لمازن انها تعبانه واعصابها تعبانه ومحتاجه تفضل عند مامتها كام يوم
مازن اول ما جه وقرى الجواب فضل يفكر يمكن اما يجيب الشقه دى تتعدل معاه وبعدين انا الحمد لله ربنا كارمنى ابخل ليه عليها وقرر انه بكره الصبح يروح يتفرج على الشقه دى ويشوفها
الصبح بدرى نزل راح العماره مبنيه وفيها ادوار كتير فاضيه هو سمع ندى انها عايزه الدور الثالث سأل البواب لسه الدور الثالث موجود
البواب:ايوه يا بيه لسه تحب تتفرج عليها
مازن ياريت
طلعو واتفرجو
مازن:جميله الشقه ياترى بكام
البواب: هى ب500الف بس الشقه دى كل ما حد يجى يتفرج عليها ويعجب بيها اوى ومايجيش تانى مع انها اكتر شقه بتمنى انها تتباع
مازن:اشمعنى يعنى
البواب:اصل من فتره جت واحده وبنتها وسمعتهم بيقولو انها هتخلى جوزها يكتب الشقه دى باسمها وتنزل اللى فى بطنها وهو كده كده هيطلقها ومن ساعه ما سمعت وانا بتمنى ان الشقه دى تتباع لحد غيرهم لانى مش هقدر ابقى عارف ان واحد هتحصلو مصيبه واقف اتغرج
مازن حس ان الدنيا بتلف بيه اول ما فكر ان هى بدأت فى الثالث وان هى هتروح عند مامتها علشان تنزل الجنين
طلع يجرى
البواب:فى ايه يا بيه انا قولت حاجه غلط
مازن نزل جرى وجرى على عماره حماته وطلب الاسانسير وطلع جرى وفضل يخبط ويرن الجرس بكل قوته لحد ما فتحولو واول ما الباب اتفتح دخل يجرى على اوضه ندى يارب يلحقها قبل ما تأذى ابنه
دخل لقى ندى نايمه فى السرير وباين عليها التعب بص جنبها على الكومود لقى شريط برشام هو عارف كويس ده بتاع ايه
مجدى :ايه فى ايه انت بتخبط كده ليه
مازن مش بينطق وباصص لندى وندى فاقت وبصاله مش بتنطق
مجدى :ايه اللى حصل
مازن اخد شريط البرشام وعطاه لمجدى
مازن:اللى حصل ان بنتك قتلت ابنى وهو فى بطنها
مجدى:ايه انت بتقول ايه ايه الكلام اللى بيقوله ده يا ندى سميحه ايه الكلام ده
محدش بينطق وسكات فظيع قطع صوت الصمت ده
مازن:انتى طالق

عدت 5سنين وسط محاولات من العيلتين علشان يرجعو لبعض بس مازن قفل الموضوع خالص
مازن بقى واحد تانى حد كئيب مش بيفكر غير فى شغله كان صامت اوى وباين فى عنيه الحزن فضل فتره بسيطه شهور عايش فى الشقه لوحدو وبعدين سافر على فرنسا علشان يحضر الزماله وبعد فتره الزماله رجع مصر وعاش مع مامته
الصبح بدرى فى بيت سلوى
مازن :صباح الخير يا ست الكل
سلوى :صباح النور يا حبيبى
مازن :فى فطار ولا افطر قبل ما اروح المستشفى
سلوى:انا هحضرلك فطار بس انا عارفه ان كل ما ادلع فيك هتفضل قاعدلى مش هتتجوز
مازن:ايوه بقى حوار كل يوم اللى مش بتزهقى منه ماما انا جربت الجواز وفشلت الجواز ده حاجه فاشله
سلوى :يابنى ما البنت واهلها جم لحد عندك واعتذرولك والبنت ندمانه وحلفت هتعيش بشروطك
مازن:الموضوع ده خلااااااص اتقفل دى لو اخر واحده فى الدنيا
سلوى :طيب بلاش دى حتى ارضى تشوف اى واحده اجيبهالك
مازن:انا قولت هنزل افطر تحت محدش صدقنى ماما لو الموضوع ده اتفتح باى بشكل من الاشكال اقسم بالله هروح اقعد فى بيتى على الاقل محدش فى الطالعه والنازله يقولى اتجوز
اخد شنطه اوراقه ونزل راح المستشفى
مازن بقى ليه اسمه ووضعه فى المستشفيات الصبح بيروح المستشفى الميرى وبعد الظهر بيروح المستشفى الخاص
بقى بيجيلو مرضى من كل المحافظات واحيانا من بلاد تانيه من كتر ما بقى دكتور شاطر جدا لانه طحن نفسه فى الشغل والمذاكره علشان مش عايز يفكر فى حاجه تانيه
فى يوم الصبح كان فى المستشفى هو ومحمود والنهارده اول يوم لدكاتره امتياز انهم يتدربو فى المستشفى
طبعا دكاتره امتياز كلهم بيتسابقو انهم يتدربو تحت ايده قبل كذا طالب وبيتغيرو كل فتره
مازن كان ملفت اوى اتعرف على الطلاب وبدءو يشتغلو ويدربهم على الشغل وكل اللى يحضر معاه عمليه يعجب جدا بطريقه شغله وتمكنه
كان مصاحب الاطفال المرضى بتوعه كانو الاطفال بيحبو جدا من كتر ما هو بيحايلهم ويديهم حجات حلوة وده كان مبين قدام الكل اد ايه هو باين انه صلب وصعب التعامل معاه بس جواه حد طيب جدا

فى مكان تانى شقه دكتور عبد السلام رجل كبير عندو بنتين نفين ولبنى والاتنين عكس بعض فى كل حاجه نفين الكبيره بيضا وشعرها بنى وعنيها عسلى بتحب الخروج والسهر اصحابها عندها اهم من اهلها اما لبنى فهى بشرتها بيضا شعرها اسود وعنيها سوداء طول عمرها تحب قعده البيت والمذاكره وبس ومراته مدام مروه عايشين فى هدوء حاولو يربو بناتهم على الاخلاق بس مش كل ما يتمناه المرء يدركه بنته نفين كانت فى كليه الطب بس فى اخر سنه ليها اتصاحبت على شله خلوها سرقت ادويه مخدره من المستشفى واتقبض عليهم هى طلعت براءه بس ما استحملتش الفضيحه وقررت انها تسيب الطب خالص وبسببها دكتور عبد السلام اتشل وبقى مقعد

اما بنته لبنى فهى حبيبه ابوها وامها دخلت كليه طب واهى فى سنه الامتياز
مروه :ايه يا لبنى اتاخرتى اوى كده ليه
لبنى :معلش يا ماما كان فى عمليه وكنت محتاجه انى احضرها
مروه :طيب انا هحضر الغدا غيرى بسرعه وتعالى نفين وبابا مستنين من بدرى
على السفره
دكتور عبد السلام:عمليه ايه دى اللى كنتى عايزه تحضريها
لبنى :جراحه لطفل لاستئصال ورم فى جزء من المثانه اصل كمان الدكتور اللى بيعمل العمليه شاطر جدا وكلنا كنا عايزين نحضر معاه
عبد السلام:اسمه ايه الدكتور ده
لبنى :دكتور مازن
عبد السلام:اوعى يكون مازن فهمى
هنا نفين انتبهت معاهم جدا وضربات قلبها حست ان كل اللى على السفره سامعها معقول مازن زميلها فى الكليه فلاش باك
مازن:صباح الخير قاعده لوحدك كده ليه
نفين:مستنيه اصحابى
مازن:نفين انا مش مطمن لاصحابك دول هما عارفين انتى بنت مين وعايزين يدمرو اسم دكتور عبد السلام
نفين :مازن لو سمحت محدش طلب رأيك انا مش صغيره ولو اذونى ماتجيش تقف جنبى بعد اذنك
وتعدى الايام واللى كانو اصحابها اقنعوها انهم محتاجين ادويه مخدره علشان يتدربو وبلغو عنها واتقبض عليها وكل اصحابها وزملائها اتخلو عنها مفيش غير مازن بس اللى صعب عليه دكتور عبد السلام وقرر يقف جنب بنته
كل جلسات المحكمه مازن حضرها وجابلها محامى كبير وعرفو يطلعوها براءه بعد ما طلعت
نفين:مازن انت عملت كل ده ليه

مازن :تقدرى تقولى رد جميل للراجل اللى علمنى
نفين:يعنى مش شماته انك حذرتنى منهم
مازن :مش عارف ارد عليكى
بس اتمنى اشوفك فى حاله افضل من دى وتفكرى بهدوء كده وتعرفى مين الكويس من الوحش
ودى كانت اخر مره تشوف مازن فيها
نرجع للوقت الحالى
دكتور عبد السلام:مازن ده ممتاز انا كنت متوقعلو انه هيبقى حاجه كبيره
لبنى:انت تعرفو
عبد السلام:طبعا ده كان اكتر طالب انا حبيتو بس الله يسامح اختك اللى خلتنى اخسر كل الطلبه بتوعى
مروه:ما تغير السيره الزفت دى
عبد السلام:عرفتيه انك بنتى
نفين :وتعرفو ليه ما يمكن ذى ما بتقول يفضحها ويعرف زمايلها اختها تبقى مين
لبنى:خلاص يا نفين أكيد بابا مش قصدو كده
خلصو أكل وكل واحده راحت على أوضتها بس نفين لسه بتفكر راحت للبنى
نفين:ممكن أجى معاكى بكره أسلم على مازن وبالمره أوصيه عليكى
لبنى:أكيد تعالى وسرحت وأبتسمت
نفين:أيه سر الأبتسامه
لبنى:اصل اصحابى هيموتو ويتكلمو معاه هو كان جذاب اوى كده ايامكو؟؟
فتخيلت وانا واقفه معاه وهما هيتجننو
نفين بعدم اهتمام:لا كان عادى
طول الليل نفين صاحيه بتفكر هتقول ايه لمازن لما تقابله هتسلم عليه اذاى هيقولها ايه ياترى هيقبلها حلو ولا هيبقى مش طايقها
لبنى :صباح الخير يا نفين مالك لابسه ورايحه على فين الصبح كده
نفين:ايه مش اتفقنا هاجى معاكى
لبنى:ااااه بحسبك بتهزرى
نفين :ليه هو انتى مش عيزانى اجى معاكى هوصيه عليكى على الاقل
لبنى :لا انا مش محتاجه توصيه انا طول عمرى شاطره
نفين:هو اصلا يعرفك او اتكلمتو مع بعض قبل كده
لبنى :اتكلمنا فى حدود الشغل وبس هو مغرور اوى بس فى نفس الوقت طيب هو اكيد مش فاكرنى شكلى اتغير كنت صغيره لما كان بيجى لبابا المستشفى زمايلى هيموتو ويكلمهم بس لو تشوفيهم بيعملو ايه
نفين:طيب كويس علشان يحسدوكى يلا نطلع نفطر وننزل زمان ماما حضرت الفطار
على الفطار

مروه:هتروحى مع اختك
نفين:ايوه يا ماما
مروه:ده مازن ده ابوكى كان بيحبو جدا انا منساش وقفتو جنبنا لما ابوكى تعب
عبد السلام:قليل اوى من الناس اللى يبقى عندهم اصل سلمولى عليه جدا
عند سلوى فى البيت
مازن :انا فطرت وهنزل يا ماما عايزه حاجه
سلوى:لا يا حبيبى عايزه سلامتك
مازن:ماما انتى تعبانه
سلوى:لا يا حبيبى ليه بتقول كده
مازن :اصل ما قولتليش اتجوز النهارده فحسيت ان فى حاجه غلط
سلوى:طالما قولت كده يبقى اكيد فى حاجه
مازن :والله من امبارح للنهارده غيرت رأى لا انا لسه عند رأى بس بعاكسك لقيتك قاعده ساكته ربنا ما يحرمنيش منك
سلوى:ترجع بالسلامه يا حبيبى
مازن راح المستشفى وكانت نفين ولبنى مستنينو اول ما دخل لمح نفين
مازن:عامله ايه انتى لسه عايشه
نفين:اه لسه موجوده
مازن :ايه اخبارك واخبار دكتور عبد السلام ومدام مروة
نفين:دول زعلانين منك اوى مش بتسأل عليهم
مازن:لا مقدرش سلميلى عليهم كتير
نفين:انا جايه اعرفك على اختى لبنى تعرفها
مازن :انتى دكتوره فى امتياز صح
لبنى:اه
مازن :مش تقولى انك بنت دكتور عبد السلام انتى شكلك اتغير خالص عن زمان
لبنى:هو مش من زمان اوى انا كنت لسه فى ثانوى
مازن:اهلا وسهلا بيكى طبعا لو عوزتى اى حاجه انا تحت امرك مع ان انا شايف انك شاطره جدا ومميزه انا اخدت بالى منك واحنا بنشتغل
لبنى:ميرسى جدا يا دكتور
نفين: انت عامل ايه يا مازن وايه اخبارك اتجوزت
مازن:اه وطلقت
نفين:ليه كده
مازن :لا عادى متفقناش
مازن كان اخد عهد على نفسه انه مش هيحكى اى تفاصيل عن اسباب طلاقه لان كان موجوع اوى انه عامل مراته واهلها بمنتهى الطيبه وفى المقابل ملقاش غير كدب وخداع
مازن :وانتى اتجوزتى
نفين :لا ولا اشتغلت ولا عملت اى حاجه فى حياتى عايشه فرى كده شويه انت عارف انا كنت داخله طب غصب عنى ولقيت نفسى مش قادره اشتغل فى المجال ده
مازن:ربنا يوفقك فى حياتك ولو احتاجتى اى حاجه انا موجود انتى عارفه انتى اختى
نفين اضايقت جدا لانها كانت راجعه ومفكره انه هتبقى وحشاه او حتى هيحاول يرجع العلاقات ذى الاول
مازن :انا هستأذن بقى ورايا عمليه مهمه
لبنى :ممكن اجى مع حضرتك
مازن:طبعا تنورينى
بعد العمليه
مازن:تعرفى انى نفسى اشوف دكتور عبد السلام جدا
لبنى:طب ما تشوفو هو اصلا زعلان منك جدا انك اختفيت فجأه كده
مازن:والله غصب عنى مقدرتش اكتر من كده دكتور عبد السلام كان شديد اوى علينا كان مطلع عنينا بمعنى اصح بس اللى طلعو من تحت ايده بقو دكاتره بجد علشان كده اخترت نفس مجاله كان مثلى الاعلى وكان صعب عليا اوى انى اشوف الجبل ده بالضعف اللى كان فيه بس انا والله فضلت معاه لحد ما اطمنيت عليه وطلع من المستشفى

لبنى:لا انت محدش ينكر وقفتك جنبنا ده حتى زمايلو اتخلو عنو فى اصعب وقت هو بس بيبقى عايز يشوفك ومجرد سيرتك مش هتتخيل رجعتلو الابتسامه اذاى
مازن:هو اصلا واحشنى جدا وكنت مستغلس نفسى ازوره بعد ما عدى وقت طويل بس كويس انك جيتى علشان نتقابل
مازن كان مرتاح جدا للكلام مع لبنى قلبو بيدق جدا وهو بيكلمها ومش عايز الكلام يخلص
لبنى كمان كان قلبها حاسه انه هيطلع من مكانه ده اللى مش بينطق كلمه مع اى حد واقف معاها وبيكلمها كده عادى وباين اد ايه من كلامه انه شخص لذيذ جدا
وقفو مع بعض شويه ومازن استأذن وراح للمستشفى الخاصه
وهى راحت وقفت مع زمايلها اللى كانو هيتجننو اذاى كانت واقفه معاه وبيضحكو كده وكانو بيتكلمو فى ايه وكان باين عليهم اوى الغيره بس لبنى غيرت الكلام لانها مش قايله لحد انها بنت دكتور عبد السلام علشان محدش يحرجها بحاجه
مازن راح المستشفى
محمود:ايه يا عم اتأخرت
مازن:مش هتتخيل قابلت مين نفين عبد السلام
محمود:نفين معقول قابلتها فين وامتى
مازن:اييه يا حج اكلم مراتك تيجى تشوف الحب القديم
محمود:ههههههه لسه فاكر رد قابلتها فين
مازن:ما من طريقه سؤلك تحس انك لسه مهتم
محمود:ولا مهتم ولا حاجه خلاص مش عايز اعرف
مازن :وانا مش هقول
محمود :ما تخلص يا رزل
مازن :هههههههه هتموت وتعرف ونبى لاقول لمراتك.