رواية طبيب حب للكاتبة ميادة /كاملة

الفصل الرابع عشر

رواية طبيب حب للكاتبة ميادة الفصل الرابع عشر

لبنى عيطت ودخلت جرى على اوضتها رمت نفسها على السرير وفضلت تعيط
نفين على وشها ابتسامه الانتصار اخيرا بقى بابا اقتنع انه ما ينفعش الحمد لله
مازن طول الليل فى المستشفى هيتجنن قلقان على لبنى بس مش عارف يتصل لان الوقت اتأخر وخايف يعملها مشاكل
تانى يوم مازن دخل العنايه يطمن على زياد كان لسه نايم
وقف جنب السرير وفضل يمسح شعر زياد بأيده ويتأمل وشه الوسيم اللى مدارى ورا ماسك الاكسجين كبرت يا زيزو وبقيت تحمينى بعد ما كنت بحميك زياد حرك ايده وقال بلسان تقيل :مازن
مازن:انا هنا انت كويس ماتخافش
نادى على التمريض اللى دخلو بسرعه وهو طلع بره كان فرحان جدا انه فاق اخيرا بس فرحتو ناقصه لانه قلقان على لبنى مسك تلفونه وقرر يتصل بيها فوجئ بصوت عبد السلام ييرد عليه

مازن:السلام عليكم حضرتك عامل ايه
عبد السلام:افندم يا مازن بتتصل ليه
مازن:علشان اكلم لبنى
عبد السلام:مازن لو لسه ليا معزه عندك ابعد عنها انا مش موافق عليك هتاخد واحده اهلها مش موافقين
مازن:حضرتك فاهم غلط
قاطعه عبد السلام:غلط ولا صح مازن الموضوع انتهى ومش عايزك تحاول تكلمها تانى
مازن:وانا مش هاخدها الا برضاك
عبد السلام:يبقى تحترم رغبتى وحتى لو كلمتك ما تردش بعد اذنك
مازن:حاضر يا دكتور سلام
مازن اتنرفز جدا :ما هى مش جيباه من بره مش بيدو لحد فرصه يتكلم

فى بيت عبد السلام
لبنى قامت من النوم غيرت هدومها ونازله
عبد السلام:رايحه فين
لبنى:مسافره دمنهور
عبد السلام :اتفضلى موبيلك وما تتصليش بيه تانى
لبنى:لا خليه معاك ورينى هتوصلى اذاى
عبد السلام:انا شايف ان اسلوبك كل مادى ما بيسوء
نفين:من كتر ما عاشرت تربيه الحوارى اللى متمسكه بيه
لبنى:ما تجبيش سيرتو كده مازن عمره ما عصانى عليكو ولا اتكلم باسلوب مش لائق قدامى
عبد السلام:على العموم انا كلمت مازن وفهمتو اننا رافضينه لو جاب حته من السما
لبنى اخدت شنطتها وفتحت باب الشقه:انا دلوقتى حالا هروحلو وهكتب كتابى انا ما عدتش صغيره
لبنى نزلت جرى وركبت العربيه وراحت على المستشفى عارفه انها اكيد هتلاقيه

مازن كان عند سلوى فى الاوضه
مازن:هتخرجى النهارده بأذن الله
سلوى:قولت لأخوك ومارضاش يجى صح؟؟
مازن:لا يا ماما ما قولتش وقولتلك لما ترجعى البيت
فجاه الباب خبط واتفتح لقاها لبنى قام وقف وهى جريت عليه واترمت فى حضنه
سلوى:فى ايه بس يابنتى
مازن :اقعدى بس واهدى كل مشكله وليها حل اصبرى وقعدها على كرسى جنب سرير سلوى
سلوى:مشكله ايه كفانه الشر
مازن:اتخانقت مع باباها علشان اتأخرت بس مفيش حاجه
سلوى:ما انت غلطان يابنى قولتلك امبارح الوقت اتأخر وصلها
مازن كان عايز يخرجها بره الاوضه مش عايز سلوى تتوتر :تعالى اغسلى وشك يا لولو
لبنى قامت معاه غسلها وشها بايده واخدها بره الاوضه
لبنى:مازن انت لسه عايز تتجوزنى
مازن: اكيد
لبنى:تعالى نكتب كتابنا دلوقتى

مازن اتصدم:انتى بقى جايه عارفه بابا قالى ايه ومتخيله انى بقى عايز انتقم منه وهتجوزك من وراه وهحط وشه فى الطين صح؟؟
لبنى:خلاص اسمع كلامه وابعد عنى ودورت وشها علشان تمشى مازن مسكها من دراعها جامد
مازن:تانى برضو تانى نفس الحركه بترمى الدبش اللى عندك وتسبينى وتمشى
لبنى:لا انا اديتك فرصه ترد وانت قولت لا خلاص
مازن:انا قولت بطلى عياط علشان افهم حصل ايه عرف انى حصلى ظروف يوم الجمعه؟
لبنى:لا ما ادنيش فرصه اقوله فضل يزعق وقالى الكلام انتهى
مازن فضل باصص لها وبعدين ضحك جامد وهى ضحكت وهى بتعيط
مازن:بس والله انا فرحان فيكى من اللى بتعمليه فيا عملو هو فيكى
لبنى:هو قالك تسبنى صح؟
مازن:اه قال
لبنى:وانت هتسيبنى
مازن:قولتلك انا مش هسيبك الا لو انتى طلبتى ده انا هتصرف ما تقلقيش تعالى بقى ندخل لماما علشان قاعده لوحدها دخلو وفضلو قاعدين يتكلمو وادهم ومحمود وصلو

زياد كان فاق الممرضه جت قالت لمازن فى ودنه
مازن:ثوانى يا جماعه بس وهاجى تعالى يا لولو معايا
دخل لزياد اللى حاول يتعدل اول ما شاف مازن
مازن:عامل ايه يا حيوان مين قالك ترمى نفسك قدامى ده انا لسه هشرحك بس تخف
زياد :انت جيت ونقذتنى رغم انك حظرتنى ونقذتنى واحنا صغيرين سيبنى مره انقذك بقى برد الجميل
مازن:جميل ايه يا أهبل ياد ده انا ابوك مش اخوك طول عمرى خايف عليك كأنك ابنى
لبنى:احم انا خلاص هعيط ارحمونى بعيط بقالى يومين
مازن:نسيت اعرفك لبنى
زياد:هى دى المزه اللى كنا رايحين عندهم الله دى حلوة اوى
مازن:مزه !!!هى الرصاصه جت في دماغك ولا ايه احترم نفسك
لبنى:الف سلامه عليك يا زياد انا كنت عايزه اتعرف عليكو بس فى ظروف احسن من كده
زياد بيبتسم :هو فى احسن من كده
مازن:يعنى مش هتتلم
زياد:خلاص والله شوفت بابا
الابتسامه اتمسحت من وش مازن وسكت
زياد:ده غلبان اوى هو بيتكلم كلام مش مفهوم بس هنعالجو هو راح فين
مازن:معرفش حاول تتحامل على نفسك شويه تيجى تسلم على ماما علشان تطمن
زياد:وانت قولتلها حاجه

مازن:لا يا اذكى اخواتك هى حست ومن الخوف جالها ازمه قلبيه ونايمه فى الاوضه اللى
اللى جنبك ادهم جاب هدوم من البيت عندنا هتلبسها لان هدومك مش نافعه وعلشان ما تتخضش
زياد:مفيش مكياج مع القطه احطه علشان الضرب اللى فى وشى ده بالمره يعنى
مازن:هما فى العمليه زودو دمك ميا فبقى خفيف يلا قوم علشان اساعدك تلبس
زياد:امال فين الممرضه المزه اللى هتساعدنى البس
مازن:يابنى احترم نفسك هتفضحنى فى المستشفى
زياد:لا ما هى معجبه بيا وانا قولتلها انا اخو دكتور مازن وعطيتها نمرتى
مازن:أنت لحقت تفوق اصلا
لبنى ضحكت: انا هستنى بره
مازن سند زياد ومشيو لأوضه سلوى اول ما شافته صوتت وفضلت تعيط هدوها وفضلت تحضن فيه فضلو يهدو فيها وبعد ما هديت شويه
مازن:انا هستأذن اوصل لبنى بس واجى وخرج هو وهى بره الاوضه
لبنى:انا كان مفروض اروح الشغل
مازن:ايه ده دى نفين بتتصل بيا الو
نفين:ايوه هى لبنى معاك
مازن:وانتى مالك
نفين :لو معاك قولها ان بابا تعب من كلامها وخليها ترجع مازن قفل مع نفين:بتقولى ان الدكتور تعبان
لبنى:انا هروح بسرعه
مازن:استنى انا جاى معاكى

فى بيت عبد السلام
نفين:هى دلوقتى مع مازن وانا اتصلت بمازن وقولتله انك تعبان وخليها ترجع
عبد السلام:لو كتبت كتابها فعلا هقاطعها لبقيه حياتى
نفين:انا عارفه مازن واطى ويعملها علشان يفضحنا
وبعد فتره قصيره الباب خبط نفين جريت على الباب لقيتو مازن ولبنى واقفه وراه وماسكه اديه
مازن:السلام عليكم
نفين:وعليكم السلام
عبد السلام:مين يا نفين
مازن:انا يا دكتور ممكن ادخل
عبد السلام :اتفضل

مازن دخل ووراه لبنى ماسك اديها وهى بتتحامى فيه :انا جبتلك لبنى انا عمرى ما هتجوزها الا برضاك
عبد السلام:انا مغلطش لما قولت عليك محترم بس كل شئ قسمه ونصيب
مازن:بدون مقدمات يوم الجمعه اخويا اتخانق واتصاب وامى جالها ازمه قلبيه انا عارف انك زعلان انى ما قدرتكش وجيت بس غصب عنى اعمل ايه مش بأيدى
عبد السلام:اتصلت بيك الف مره
مازن:اسألها هى جاتلى لقيت الموبيل فين
عبد السلام:ومامتك عامله ايه واخوك
مازن ابتسم وعرف انه بدأ يلين :بقو كويسين بس محجوزين فى المستشفى
عبد السلام باصص بعيد مش عايز يعترف انه غلطان:الف سلامه عليهم
مازن دخل قعد مع عبد السلام شويه وبعدين مشى وهو نازل لبنى قامت علشان توصله للباب
مازن:ايه هتيجى معايا
لبنى:لا انا بقالى اكتر من 3ايام بعيط مصدعه على اخرى
مازن:طيب تعالى وصلينى لحد الاسانسير علشان عندى فوبيا
لبنى :بتتكلم جد
مازن:اه
لبنى :مش هعذبك واقولك انزل على السلم انت جيت ونصفتنى ربنا يخليك ليا
مازن:ويخليكى ليا يا قلبى
اول ما الاسنسير جه مازن مسك اديها يلا بينا
لبنى:ما انت بتطلع فى اسانسير المستشفى وجتلنا كذا مره عادى
مازن شدها دخلها وداس على زرار الارضى
لبنى بتصوت وبتضحك:انا عارفه انك هتضحك عليا
مازن: بس صوتك عالى هيقولو بعمل فيكى حاجه وشدها لحضنه وهى استكانت فى حضنه
قبل ما الاسانسير يقف بعدو عن بعض

لبنى:باى
مازن:باى يا روحى ومشى راح على المستشفى الشرطه كانت جت واخدت اقوال زياد وبعت ادهم يجيب الاوراق اللى تثبت كلامه كان مخبيها فى خزنه فى البنك
فضلو يومين فى المستشفى لحد ما استرجعو صحتهم ورجعو بيتهم عيله كامله
لبنى رجعت شغلها فى دمنهور ورجعت الحياه لطبيعتها
عدى اسبوعين والحياه ما بينهم كلها حب وغيره من لبنى
زياد اصر انه يروح يشوف ابوه ولقاه مش بيتكلم كتير ولو اتكلم كلام مش مفهوم اتكلم مع سلوى كتير علشان تسامحه
زياد:يا ماما انا بحاول الم عيلتنا تانى هو اكيد مش فاكرنا شكلنا اتغير لكن انتى هيبقى فاكرك
سلوى:يابنى انا من اللى عمله بقيت خايفه سيرتو بس تيجى قدامى بفتكر يوم ما كان هيموتنا
زياد:بالله عليكى يا ماما شوفيه لو ما قدرتيش امشى على طول
سلوى:لما اشوف اخواتك هيقولو ايه وخصوصا مازن لانه اكتر واحد رافض
زياد:رافض ليه هو اكتر واحد مفروض يكون متفهم ان اللى حصله خارج عن ارادته
سلوى:مازن اكتر واحد اتصدم انت مش متخيل كان مرتبط اذاى بفهمى وفهمى كمان كان بيحبه جدا كان هو الصغير لحد ما انت جيت بس اهتمام فهمى بيه ماقلش كان صعب على اخوك وهو فى السن ده انه يشوف مثله الاعلى بقى وحش بيموت امه واخوه
زياد:هحاول مع مازن ونشوف انا هقوم اروح لبابا فى مركز التأهيل ده اهتمو بيه جدا وحلقو شعرو اللى كان مغطى وشه وبيعالجو والدكتور قالى انه بدأ يتكلم وعندو استعداد للعلاج

سلوى:ربنا يقدرلنا الخير
زياد راح مركز التأهيل وقعد مع فهمى وحاول يفهمو انه ابنه بس فهمى كان رافض يبصلو حتى
الدكتور:واحده واحده عليه اللى شافه مكنش هين على اى حد
زياد:طيب هو اتكلم معاك فى اى حاجه
الدكتور:طبعا عطيتو حقن ومع جلسات الكهرباء بدء يتكلم ويحكى عن ابوه وانه مات وعن واحده اسمها فاديه كانت حبساه بس كلام مش مفهوم بس هو بينادى كتير اوى على اسم مازن ومش قادر اعرف منه مين مازن
زياد:ده اخويا
الدكتور:امال هو فين ده لو جه هيفيدنا اوى فى العلاج
زياد:رافض يجى بس هحاول معاه تانى
الدكتور:ياريت