نوفيلا عشقت حاكم للكاتبة ايمان عبد الحفيظ

الفصل الثانى

---

خرج من امام حمام الملحق بغرفته ذات اللون البنى الغامق الذى يقترب
لألسود فى درجته .. صدره عارى يضع فقط منشفه تحاوط خصره …
يجفف شعره بمنشفه أخرى … لكن عقله ما زال يعمل بشده … ما العمل
؟… ماذا سيخبرهم … هو لم يفعل شيء سوى انه أوسع ابن عمه ضربا …
و ال زال لألسف بين يدى رجاله حتى هذه اللحظة … سيذهب ليحدث ما
سوف يحصل …
وقف امام خزانه مالبسه ينتقى منها ما سوف يرتديه … ارتدى بنطال
باللون االسود و قميص باللون االبيض و جعل أول زرين منه مفتوحين …
لم يكن كالهما شحيحا فى إظهار عضالت صدره .. ال حتى كم القميص
بإظهار عضالت ساعديه و عظمة
ً
كان كريما العضد الخاصه بذراعيه …
سرح شعره للخلف .. لكن كالعاده تساقطت بعض الخصالت لألمام على
جبهته … وضع القليل من عطره النفاذ الذى تصل رائحته على بعد أمتار
… هبط من غرفته بخطوات هادئة … يكاد يجعلها بطيئه حتى يرتب أفكاره
الذى هو على وشك أن يقولها … خرج من باب القصر ليجد جميع الحرس
فى انتظاره …. و أربع سيارات ذوات الدفع الرباعى …
هتف بزهول و دهشه
” اييييييه ده يا عثمان ؟.. ”
عثمان بهدوء و هو يشير امامه
” العربيات يا باشا … ”
فارس بابتسامه هادئة
” ما انا شايف يا عثمان هو انا اعمى يعنى … انا بسأل لييه كل ده ؟.. ”
عثمان و هو يحك ذقنه بهدوء
” بنأمنك يا باشا … افرض عم سعد كان ناوى يعمل فيك حاجه .. ”
فارس بابتسامه جانبيه
” يا شيخ … عم سعد الغلبان اللى عمره ما قتل نمله .. هيعمل فيا انا حاجه
… و النبى يا عثمان اصرف كل دول … و كفايه واحده بس .. و يا ريت
اللى تكون فيها االمانه .. ”
عثمان و هو يحك مؤخره رأسه بحرج
” ال مؤاخذه يا باشا … هو ضرورى االمانه يعنى .. ”
فارس و هو يرفع حاجبه بتعجب
” من امتى يا عثمان بتناقشنى فى حاجه ؟.. ”
عثمان بخوف تام
” و النبى يا بيه بالش رفعه الحاجب دى .. بتيجى وراها حاجات مش حلوه
… و ال تزعل نفسك … العربيه فى االمانه اللى ورا … ”
فارس بابتسامه هادئة
” يا شيخ .. العربية فى االمانه اللى ورا … اسمها االمانه فى العربيه اللى
ورا .. ”
عثمان بحرج و هو يحك رأسه
” ما انت يا فارس بيه الصراحه بتلغبط اى حد لما بترفع حاجبك بيبقى
شكلك يخوف … ”
فارس بهدوء تام
” طب يال يا عثمان .. و اصحى شويه … علشان انا هقفلك على الواحده
علشان اللى حصل الصبح ده … ”
عثمان بمزاح
” ما بالش على واحده خليها على االتنين … هههههههه ”
فارس ببرود تام
” يال يا عثمان … ده لوال انك قد ابويا هللا يرحمه … كان زمانى قولتلك مع
السالمه من هنا .. ”
عثمان بحزن مصتنع
” ماشى يا فارس بيه … يا ابن طاهر الزناتى .. ”
فارس بضحكه قصيرة مرحه
” علشان ابن طاهر الزناتى دى مش هعمل حاجه … يال يا راجل يا طيب ..
”
عثمان بابتسامه واسعه
” يال يا امير يا ابن االمراء .. ”
ليه ال تتوقف
ّ
جلس فارس بالسيارة وعقله يعمل بالداخل كماكينه ا … يا ترى
هل يكفى ما فعله بابن عمه ليشفى غليل تلك الفتاة الضعيفه … ال يعتقد ذلك
ابدا … لم يستغرق الوصول الى منزل العم سعد الذى يعمل بقال فى هذه
القرية الصغيرة … هبط من السيارة بهدوء … اخذ نفس عميق .. ألول مره
منذ خطت قدماه هذه القرية لم يدخل اى بيت من بيوتها … هو فقط يحكمها
من الخارج … هو يعلم جيدا بإن الحاله الماديه للبلده كلها ضعيفه لكنه لم
يجرب قط أن يتعمق فى هذه الظاهره … ربما هذه الفرصه قد سنحت له
لهذا السبب …
ّ خفيفا
طرق على الباب طرقا … سمع صوت سعد ينبأه بإنه قادم ليفتح الباب
… و أخيرا فتح ذلك الرجل العجوز ذو البشرة السمراء … و لحيه بيضاء ..
و الشيب يغطى رأسه …
فارس بهدوء تام و نبره احترام
” سالم عليكم يا عم سعد .. ”
سعد بنبره هادئة
” وعليكم السالم يا فارس بيه .. ”
فارس بهدوء
” بالش بيه دى … ده حتى الواحد فى بيتك يا عم سعد … ”
سعد بحرج و خجل
” العين عمرها ما ترفع عن الحاجب يا بيه .. ”
فارس بنبره باسمه
” ال عين وال حاجب يا راجل يا طيب … تسمحلى ادخل يا عم سعد انا و
امانتى .. ”
سعد رافعا حاجبه بدهشه
” امانه ايييه ؟.. ”
طرقع فارس بأصبعيه ليدخل عثمان و معه رجل أخر يحمال شوال ضخم
على ظهرهم…
سعد بنبره غاضبة
” انت مفكر ان اللى جايبه فى الشوال ده ممكن يعوضنى عن اللى عمله ابن
عمك فى بنتى .. ”
فارس بابتسامه هادئة
” مش تشوف االول ايييه اللى فى الشوال و بعدين احكم .. ”
سعد بنبره غاضبة
” مش هشوف حاجه ..انا مش هاخد منك مليم واحد … انا عاوز حق بنتى
” …
فارس بهدوء تام
” لحظة بس يا عم سعد … انا عمرى غلطت فى حد من اهل البلد … و ال
عمرى حكمت ظلم ضد حد … من اول لما جيت عملت غلط مع اى حد .. ”
سعد بهدوء تام
” الشهاده هلل ال يا ابنى … بس انت دلوقتى بتغلط .. ”
فارس بابتسامه جانبيه
” ال انا دلوقتى برجع لبنتك كرامتها … افتح يا عثمان الشوال .. ”
فتح عثمان الشوال ليقع بداخله ابن عمه خالد … ينزف دما من كل أنحاء
جسده .. فلقد أكمل عليه رجال فارس … كان فارس ينظر الى سعد الذى
فتح فمه بزهول … هذا المجنون ماذا فعل بابن عمه …
سعد بدهشه و زهول
” انت عملت ايييه فى الواد .. ”
فارس بنبره هادئة
” بص يا عم سعد اى حد يعمل كده و انا موجوده ده عقابه عندى … و مش
علشان هو ابن عمى هحميه وال ادراى على عملته … هو غلط و اللى بيغلط
بيستحمل غلطته .. ”
سعد بنبره باسمه
” يا ابنى كالمك على عينى و رأسى .. بس بنتى مش هترضى بكده … بنتى
مش بتحب شغل الهمج ده .. ”
فارس بضحك
” همج .. انا همجى هللا يسامحك يا عم سعد .. ”
سعد بحرج و خجل
” يا ابنى و هللا مش قصدى .. بس هى كانت عاوزه تروح تشتكى فى البندر
” قسم الشرطة ” … و أصرت على كده … ”
فارس بنبره هادئة
” بص يا عم سعد … البلد دى مفيش بوليس دخلها من يجيى 01 سنين و
يمكن اكتر و كل ما يدخلوا حتى لو الدنيا بتولع محدش بيقول حاجه صح
وال غلط كالمى … البوليس مكنش هيعملها حاجه يا عم سعد … انا جبتلها
حقها و بطريقتى … ”
سعد بابتسامه هادئة
” طب ادخل يا ابن طاهر الزناتى .. ”
فارس بابتسامه هادئة
” بحب االسم ده اووى … بيحسسنى انى شبه
ليس بشرية بل انثى تقف امامه … ليست انثى بل هى طفلة … فهى قصيرة
القامه .. قوامها ممشوق تقريبا النه ال يظهر من االسدال الواسع الذى
يبتلعها بداخله …
جحظت عيونه بدهشه و زهول
” انتى ايات بنت عم سعد ؟… ”
ايات بنبره هادئة
” ايووه .. انا ايات بنت عم سعد اللى ابن عمك حاول يقل ادبه معايا .. و بابا
بيقول ان حضرتك جبتلى حقى لما ضربته .. بس انا مش بحب الطريقه دى
” ..
فارس بنبره باسمه
” همجيه بعيد عنك … ”
ايات بحرج و خجل جعل وجنتيها يحمران بشده
” انا اسفه … بس انا مكنتش اقصد … انا فعال مش مقتنعه بأسلوب البلد دى
” ..
فارس بهدوء تام
” انتى من يوم ما اتولدتى غالبا و انتى عايشه على الوضع ده .. ايييه اللى
حصل بقى ؟… حقك يا بنت الحالل مكنش هيجى غير بالطريقه دى … و لو
كنتى مفكره ان الناس اللى هجموا عندى على القصر كانوا هيتكلموا لو
لقيوا البوليس تبقى غلطانة … محدش فيهم كان هيتكلم … و متنسيش انا
هبقى عضو مجلس شعب قرب عن دائره البلد دى … محدش كان هيقى
عايز يعمل عداوه معايا وال مع عيلة الزناتى … انا جبتلك حقك من خالد و
من غير بوليس … ”
ايات بنبره هادئة
” الفكره مش فى كده يا فارس بيه … الفكره ان احنا عايشين بطريقه غلط
… ان يبقى فى حاكم يقول يحكم ده انتهى من زمن … دلوقتى فى حكومه
هى اللى مطالبه بالحمايه و االمان مش حضرتك و عيلة الزناتى .. ”
فارس بابتسامه هادئة
” انتى متأكده انك مش حقوق … و تربية ؟… ”
ايات بتعجب رافعه حاجبها االيسر
” لييه يعنى .. ايوووه تربيه لغه عربيه .. ”
فارس بهدوء تام
” بتتكلمى زى المحامين .. المهم انا قولتلك اللى عندى يا بنت الحالل … و
ده الواقع .. و انا معنديش مانع اخلى الحكومه تدخل البلد … بس اهل البلد
دى نفسها مش هيوافقوا .. جرب تقنعيهم و لو اقتنعوا هخلى عيله الزناتى
ملهاش أثر فى البلد هنا … و دى كلمه راجل ليكى … ”
ايات بزهول تام
” انت بتتكلم بجد ؟… ”
فارس بنبرة هادئة باسمه
” طبعا بجد … ده لو عرفتى … ابقى بلغينى .. عن اذنك .. ”
ايات بقلق و خوف
” لو طلع فى وشى تانى … المفروض اعمل ايييه ؟.. ”
فارس بابتسامه هادئة
” لو طلعلك تانى رغم انى أشك … وقتها هو عارف انه ممكن ما يطلعش
تانى فى اى حته .. ”
ايات بتعجب و زهول
” مش فاهمه حاجه ؟.. ”
فارس بابتسامه هادئة
” هتفهمى بعدين … لو حد ضايقك يا ريت تبلغى عم سعد يبلغنى .. ده فى
حاله لو مقدرتش تقنعى الناس انهم يدخلوا البلد الحكومه و نمشى احنا منها
” ..
أيات بنبره باسمه
” شكرا يا فارس بيه .. ”
فارس بابتسامه هادئة
” ده واجبى يا انسه ايات … ”
ظلت مكانه تنظر له وهو يغادر من باب منزلهم … كم هو طويل تشعر بأنها
كانت تقف بصحبه عمود إناره .. لكنه وسيم .. مهذب الطباع .. يحترم
الكبار و يقدرهم … عادل جدا فى وجهه نظرها … لتوجه تفكيرها تجاه
اقناع الناس بمحاوله ادخال الشرطة الى هذه البلده … ستحقق وقتها إنجاز
كبير جدا …
سعد بابتسامه هادئة
” طبعا انتى من بكره هتحاولى تقنعى الناس … ”
ايات بابتسامه هادئة
” اكيد طبعا يا حج سعد .. ”

---

ألقى بجسده على الفراش بتعب و انهاك …. لقد مر اليوم بصعوبه … ال
يعرف ما فعله اليوم كان صحيحا ام ال … ألول مره فى حياته يرفع يده
على ابن عمه االصغر الذى يعتبره كاخ صغير له ربما ابن بسبب تصرفاته
الطائشه … لقد كان غاضب بسبب معرفته بما فعل … لقد تصدق المقولة
التى تقول اول الغضب جنون و اخره ندم … هو يندم االن على ضرب ابن
عمه لكن ليس بيده حيله … يستحق لألسف … وضع يده خلف رأسه و هو
يحدق بسقف الغرفه … يشعر بانه يرى عيون تلك الفاتنه … العيون
الفيروزيه الالمعه … التى تجذبه كااللماس الذى يجذب االبصار له …
عيونها تشبه االحجار الكريمة الباهظة … و بشرتها البيضاء … وجنتيها
الورديتين يشبها الكرز االحمر … هى جميلة بحق … و كالمها جميل هادئ
… اااه من ابتسامتها المهلكه بالنسبه لقلبه … جعلت قلبه يدق بعنف وقتها
لكن لم يظهر ذلك … بل يظهر االن و قلبه يدق بعنف لتذكر ابتسامتها …
لحظة لحظة … لما يفكر بها االن ؟… هل فقد عقله بها … الالال هذا جنون
بالتأكيد …
فارس بابتسامه هادئة
” انت اتجننت يا فارس و ال ايييه .. مالك قاعد بتبص على السقف و مبتسم
زى الهبل كده … نام وراك شغل كتير بكره .. ناااام .. ”
ثم القى رأسه بعنف على الوسادة ليغط فى نوم عميق … لكنه ممتلئ
باالحالم الغريبة بالنسبه له … لكنها تحمل رسالة له … احيانا احالمنا تحمل
رسائل لنا … لكننا ال ندركها ابدا … نحتاج الى بعض العالمات لنتأكد من
وضوح الرساله …
كان ينظر الى بعض االوراق بتركيز كبير … و هو يرتدى نظارة طبيه
ذات اطار باللون االسود … يرتدى جلباب الصعيدى الخاص به … فجأة
وضع بجانبه فنجان قهوه تصاعدت رائحته الى انفه تدغدغه .. استنشق
عطر القهوه الرائع بالنسبه له …
همس بابتسامه عاشقه
” ايات هانم بنفسها جايبه القهوة لحد عندى … ”
أيات بابتسامه عاشقه
” أيات هانم بتعمل اى حاجه علشان حبيبها … ”
جذبها من ذراعها ليجلسها على قدميه … و هو يحدق بجمال عيونها
الفيروزيه الالمعه … و ينظر بشغف كبير الى خصالت شعرها السوداء
الطويلة التى تكاد تصل الى خصرها … و رموشها الكثيفه التى ال تتوقف
عن الحركه … نظراتها التى تجعله يذوب بها عشقا … نظرتها العاشقه له
… جعلته يدفن وجهه فى تجويف رقبتها الدافئ … يستنشق رائحه جسدها
التى تشبه رائحه فاكهه الخوخ … زرع قبالت متفرقه على رقبتها البيضاء
..
أيات بابتسامه هادئة
” فارس .. ”
فارس بعدم اهتمام
” همم .. ”
ايات بضحكه قصيرة
” فارس .. ”
ابتعد عنها قليال و هو يحاوط خصرها بتملك و يقربها منه … و يبتسم لها
بخبث و ابتسامه عاشقه
” ها … نعم … طلباتك يا ست ايات .. ”
ايات و هى تحاوط رقبته بابتسامه ناعمه مهلكه له
” حبيبى … كنت عاوزة طلب صغنون قد كده .. ”
فارس بابتسامه سخرية
” اممم … فنجان قهوه لحد عندى .. و بتدلعى عليا … اممم عايزة ايييه يا
ايات .. ”
أيات بابتسامه ناعمه عاشقة
” تؤ تؤ تؤ … اخص عليك يا فارس … انا بعمل كده بس علشان عايزه
حاجه … ال ال زعلت منك يا فارس … ”
فارس بابتسامه هادئة
” تعرفى ان انا بحبك جدا .. ”
ايات بتعجب و ابتسامه هادئة
” لييه الجملة دى دلوقتى يا فارس… اشمعنا يعنى . ”
فارس بحب و هو يداعب أنفها بخاصته
” علشان انا بحبك فى كل وقت يا ايات .. ”
اقتربت منه بحب و عشق و هى تطبع شفتيها على شفتيه … تقبله بنعومه
فوق عشقه … و هو
ً
شديدة … تخبره بأنها تعشقه االالف المرات عشقا
يحرك يده بخفه على ظهرها … يشد على جسدها يقربها منه … سعاده
حقيقة … لم يشعر بها من قبل … هذه التى بين يديه االن هى من فازت بقلبه
… لقد حصلت عليه بال أدنى تعب …
استيقظ بفزع و هو يتنفس بسرعه كبيرة جدا … وضع يده على صدره و هو
يبتسم بتعب ..
فارس بضحك
” ال انت اتجننت جدا يا فارس … بتحلم بيها بعد مقابلة واحده … ناااام يا
ابن المجنونة .. ”
وضع رأسه على الوساده مره اخرى … و هو يغمض عينه ليغط فى نوم
عميق … لكنه سمع صوت اذان صالة الفجر … فابتسم بهدووء … و هو يقف
من فراشه … ليتوجه الى الحمام الملحق بغرفته ليستحم حتى يتوجه الى
مسجد البلده … ليؤدى فريضته .. و يستغفر ربه على احالمه التى ليست
بيده .. لكن يجب عليه االستفسار عن ذلك …